یاغیانه. [ ن َ / ن ِ ] ( ص نسبی ، ق مرکب ) ( مرکب از «یاغی » ترکی + «انه » فارسی غالباً قید حالت در جمله باشد ) چون یاغیان. یاغی صفت : پس چو عادت سرنگونیها دهم ز اسپه تو یاغیانه برجهم.مولوی.
