یاسمن بوی

لغت نامه دهخدا

یاسمن بوی. [ س َ م َ ] ( ص مرکب ) آن که بوی یاسمن دهد و خوشبو باشد :
جوابش داد خورشید سخنگوی
نگار سروقد یاسمن بوی.

فخرالدین اسعد ( ویس و رامین ).

تو بر بندگان مه رویی
با کنیزان یاسمن بویی.

سعدی.

آنکه بوی یاسمن دهد و خوشبوی باشد

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید