یازِجی، خلیل (بیروت ۱۸۵۶ـ حَدَث ۱۸۸۹)
نویسنده و شاعر مارونی لبنانی، فرزند ناصیف یازجی. در ۱۸۸۲ با انتشار چند شماره از مجلۀ مرآة الشرق در قاهره به بیروت بازگشت و در دانشکدۀ امریکایی و دانشکدۀ بطریقی کاتولیک، ادبیات عربی آموخت. شاعری برجسته بود و چندین نمایش منظوم، و یک تراژدی فوق العاده تحسین برانگیز (جوانمردی و وفا، ۱۸۸۴)، و اُپِرایی دربارۀ خنساء، شاعرۀ پیش از اسلام، نوشت و کلیله و دمنۀ ابن مقفع را برای تدریس در مدارس تنظیم کرد. دست نوشته ای دربارۀ فلسفۀ طبیعی و لغت نامه ای حاوی مترادفات از او باقی مانده است. دیوان شعر او با نام نفس های برگ ها در ۱۸۸۲ چاپ شد.
نویسنده و شاعر مارونی لبنانی، فرزند ناصیف یازجی. در ۱۸۸۲ با انتشار چند شماره از مجلۀ مرآة الشرق در قاهره به بیروت بازگشت و در دانشکدۀ امریکایی و دانشکدۀ بطریقی کاتولیک، ادبیات عربی آموخت. شاعری برجسته بود و چندین نمایش منظوم، و یک تراژدی فوق العاده تحسین برانگیز (جوانمردی و وفا، ۱۸۸۴)، و اُپِرایی دربارۀ خنساء، شاعرۀ پیش از اسلام، نوشت و کلیله و دمنۀ ابن مقفع را برای تدریس در مدارس تنظیم کرد. دست نوشته ای دربارۀ فلسفۀ طبیعی و لغت نامه ای حاوی مترادفات از او باقی مانده است. دیوان شعر او با نام نفس های برگ ها در ۱۸۸۲ چاپ شد.
wikijoo: یازجی،_خلیل_(بیروت_۱۸۵۶ـ_حدث_۱۸۸۹)