یادگیری اوایی

یادگیری آوایی. یادگیری آوایی ( به انگلیسی: Vocal learning ) توانایی تغییر صداهای آکوستیک و نحوی، به دست آوردن صداهای جدید از طریق تقلید و تولید آواها است. آواسازی در این مورد فقط به صداهایی اشاره دارد که توسط اندام صوتی ( حنجره پستانداران یا سوتک پرندگان ) ایجاد می شود، در مقابل لب ها، دندان ها و زبان، که به طور قابل ملاحظه ای به کنترل حرکتی کمتری نیاز دارند. [ ۱] یک ویژگی نادر، یادگیری آوازی یک بستر حیاتی برای زبان گفتاری است و بر خلاف طیف گسترده ای از گونه های آوازی، تنها در هشت گروه جانوری شناسایی شده است. اینها شامل انسان ها، خفاش ها، آب بازسانان، نوک پاها ( فوک ها و شیرهای دریایی ) ، فیل ها و سه گروه پرنده دوردست از جمله پرندگان آوازخوان، طوطی ها و مرغ مگس هستند. یادگیری صوتی متمایز از یادگیری شنیداری است، یا توانایی ایجاد خاطرات صداهای شنیده شده، یک ویژگی نسبتاً رایج که در همه مهره داران آزمایش شده وجود دارد. به عنوان مثال، سگ ها را می توان برای درک کلمه "نشستن" آموزش داد، حتی اگر کلمه انسان در کارنامه شنوایی ذاتی آن ( یادگیری شنیداری ) نباشد. با این حال، سگ برخلاف زبان آموزان آوازی که می توانند کلمه "نشستن" را تقلید کنند، نمی تواند آن را تولید کند.