گِئونْکه
(مشتق از واژۀ اوستایی گئونه، به معنای رنگ یا مو) بالاپوشی تنگ و چسبان و آستین دار با برشی اُریب درکنار برای سهولت حرکت که ایرانیان بخش های شرقی (سغدیان، خوارزمی ها، و سکاهای آموری) به هنگام سوارکاری می پوشیدند. جنس آن یا از چرم با لبه های خزدار، یا تماماً از خز یا پوست، با رنگ و تزیینات متفاوت بود. این تن پوش از آن جا که بسیار پُرمو بوده، این نام را گرفته است.
(مشتق از واژۀ اوستایی گئونه، به معنای رنگ یا مو) بالاپوشی تنگ و چسبان و آستین دار با برشی اُریب درکنار برای سهولت حرکت که ایرانیان بخش های شرقی (سغدیان، خوارزمی ها، و سکاهای آموری) به هنگام سوارکاری می پوشیدند. جنس آن یا از چرم با لبه های خزدار، یا تماماً از خز یا پوست، با رنگ و تزیینات متفاوت بود. این تن پوش از آن جا که بسیار پُرمو بوده، این نام را گرفته است.
wikijoo: گیونکه