ولیکن به نیروی گیهان خدای
جهاندار نیکی ده رهنمای.
فردوسی.
چو فرمان خسرو نیارم به جای روان شرم دارد ز گیهان خدای.
فردوسی.
شب تیره را کس نماند بجای جز از چرخ و گیتی و گیهان خدای.
فردوسی.
|| ( اِ مرکب ) پادشاه. امیر : ببستند او را همه دست و پای
به پیش جهاندار گیهان خدای.
دقیقی.