گیل اینس ( Gil Eanes ) ( یا طبق املای آن در پرتغالی باستان، Eannes ) ، ناوبر و کاوشگر پرتغالی در قرن پانزدهم بود.
گیل اینس در سال ۱۳۹۵ میلادی در لاگوس متولد شد. [ ۱] اطلاعات زیادی دربارهٔ زندگی شخصی او پیش از حضور پُر رنگش در عصر کاوش پرتغال و قبل از اینکه او پیش خدمت خانوادگی و محافظ شخصی شاهزاده هنریِ دریانورد باشد، در دسترس نیست. اینس یکی از بومیان لاگوس بود و سفرهای دریایی اش را از همان جا و از جنوب الگاروه بنا نهاد. [ ۲]
اینس در سال ۱۴۳۳ میلادی به گروه کاوش گران شاهزاده هنری ملحق شد. شاهزاده یک کشتی را به همراه خدمه اش به او سپرد تا سفری حول دماغه بوجادور داشته باشند؛ دماغه ای که بر اساس دانش آنها و نوع تجهیزات شان، یک دماغه صعب العبور به حساب می آمد. [ ۲] [ ۳] اینس پیش از اینکه به غرب و به سمت جزایر قناری حرکت کند، سفرهای زیادی از لاگوس در پرتغال، به سواحل غربی آفریقا داشت که تعداد دقیق آن مشخص نیست. [ ۴] اینس در جزایر قناری چند تن از بومیان را به اسارت گرفت و به ساگرس بازگشت؛ او خطرهای ادامه این سفر را دلیل بازگشت خود می دانست. شاهزاده هنری که از او انتظار سربلند بیرون آمدن از سفر دماغه بوجادور را داشت، پس از بازگشت اینس با اون به سردی برخورد کرد. اینس امیدوار بود که سال بعد دوباره مورد توجه شاهزاده قرار بگیرد و شاهزاده برای یک سفر اکتشافی دیگر به او اعتماد کند. در سال ۱۴۳۴ کشتی بادبانی کوچک او به همراه خدمه اش موفق شد تا به آن سوی دماغه بوجادور سفر کند و از طریق روش ولتا دو مار به ساگرس بازگردد. اینس در این سفر توانست گزارشی از وضعیت آب، خشکی و سهولت مسیریابی در آن سوی دماغه تهیه کند. او هنگام بازگشت با خودش مقداری گل سرخ وحشی به همراه آورد تا موفقیت اش در این سفر را نشان داده باشد. کشف یک مسیر قابل عبور در نزدیکی دماغه بوجادور، نقطه آغازی برای کشف قاره آفریقا توسط پرتغالی ها بود. [ ۲] [ ۴] [ ۵] [ ۶]
اینس در سال ۱۴۳۵ به همراه آفونسو گونسالوژ بالداییا سفر دیگری را آغاز کرد. آنها حدود ۳۰ فرسنگ ( ۱۴۴ کیلومتر ) یا به روایتی دیگر ۵۰ فرسنگ ( ۲۴۰ کیلومتر ) در جنوب دماغه بوجادور حرکت کردند تا به سواحل آفریقا رسیدند. گرچه آنها در طول این سفر امیدبخش مستقیماً با هیچ انسانی ساکن در آنجا برخورد نکردند، اما ردپای حضور انسان را در آنجا مشاهده کردند. آنها خلیجی را که در آن لنگر انداخته بودند، به دلیل فراوانی ماهی هایی که از آب گرفته بودند ( سرخ ماهی های مشابه ) خلیج سرخ ها نام گذاری کردند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگیل اینس در سال ۱۳۹۵ میلادی در لاگوس متولد شد. [ ۱] اطلاعات زیادی دربارهٔ زندگی شخصی او پیش از حضور پُر رنگش در عصر کاوش پرتغال و قبل از اینکه او پیش خدمت خانوادگی و محافظ شخصی شاهزاده هنریِ دریانورد باشد، در دسترس نیست. اینس یکی از بومیان لاگوس بود و سفرهای دریایی اش را از همان جا و از جنوب الگاروه بنا نهاد. [ ۲]
اینس در سال ۱۴۳۳ میلادی به گروه کاوش گران شاهزاده هنری ملحق شد. شاهزاده یک کشتی را به همراه خدمه اش به او سپرد تا سفری حول دماغه بوجادور داشته باشند؛ دماغه ای که بر اساس دانش آنها و نوع تجهیزات شان، یک دماغه صعب العبور به حساب می آمد. [ ۲] [ ۳] اینس پیش از اینکه به غرب و به سمت جزایر قناری حرکت کند، سفرهای زیادی از لاگوس در پرتغال، به سواحل غربی آفریقا داشت که تعداد دقیق آن مشخص نیست. [ ۴] اینس در جزایر قناری چند تن از بومیان را به اسارت گرفت و به ساگرس بازگشت؛ او خطرهای ادامه این سفر را دلیل بازگشت خود می دانست. شاهزاده هنری که از او انتظار سربلند بیرون آمدن از سفر دماغه بوجادور را داشت، پس از بازگشت اینس با اون به سردی برخورد کرد. اینس امیدوار بود که سال بعد دوباره مورد توجه شاهزاده قرار بگیرد و شاهزاده برای یک سفر اکتشافی دیگر به او اعتماد کند. در سال ۱۴۳۴ کشتی بادبانی کوچک او به همراه خدمه اش موفق شد تا به آن سوی دماغه بوجادور سفر کند و از طریق روش ولتا دو مار به ساگرس بازگردد. اینس در این سفر توانست گزارشی از وضعیت آب، خشکی و سهولت مسیریابی در آن سوی دماغه تهیه کند. او هنگام بازگشت با خودش مقداری گل سرخ وحشی به همراه آورد تا موفقیت اش در این سفر را نشان داده باشد. کشف یک مسیر قابل عبور در نزدیکی دماغه بوجادور، نقطه آغازی برای کشف قاره آفریقا توسط پرتغالی ها بود. [ ۲] [ ۴] [ ۵] [ ۶]
اینس در سال ۱۴۳۵ به همراه آفونسو گونسالوژ بالداییا سفر دیگری را آغاز کرد. آنها حدود ۳۰ فرسنگ ( ۱۴۴ کیلومتر ) یا به روایتی دیگر ۵۰ فرسنگ ( ۲۴۰ کیلومتر ) در جنوب دماغه بوجادور حرکت کردند تا به سواحل آفریقا رسیدند. گرچه آنها در طول این سفر امیدبخش مستقیماً با هیچ انسانی ساکن در آنجا برخورد نکردند، اما ردپای حضور انسان را در آنجا مشاهده کردند. آنها خلیجی را که در آن لنگر انداخته بودند، به دلیل فراوانی ماهی هایی که از آب گرفته بودند ( سرخ ماهی های مشابه ) خلیج سرخ ها نام گذاری کردند. [ ۲]
wiki: گیل اینس