گیسودراز، محمد (احمدآباد دهلی ۷۲۱ـ گلبرگه ۸۲۵ق)
(معروف به: سید گیسودراز) از مشایخ معروف سلسلۀ چشتیه. در محضر شرف الدین کیتهلی و تاج الدین مقدم و قاضی کندی به تحصیل علوم گونا گون پرداخت و از ناموران آن بلاد شد. آن گاه به ارشاد نصیرالدین محمود اودهی، مشهور به چراغ دهلی، به سلوک پرداخت. سرانجام به خلافت همین استاد رسید و در کرسی نامۀ سلسلۀ چشتیه قرار گرفت. پس از آن، به همراه شیخ احمد کهتو به سوی دکن رهسپار شد، اما در بین راه به سوی گلبرگه عزیمت کرد و در آن جا اقامت گزید و در همان جا وفات یافت و مدفون شد. امرای آن ناحیه در حق او اعتقادی بسیار داشتند و تا اوایل قرن ۱۱ق هر روز نزدیک به ۱۰۰۰ نفر بر تربت او ضیافت می کرده اند. گویا هنوز هم مقبرۀ او در شمار مشهورترین زیارتگاه های هند است. از آثارش: شرح عوارف المعارف به فارسی؛ شرح تعرّف کلاباذی؛ شرح تمهیدات عین القضات همدانی؛ شرح رسالۀ قشریه؛ شرح آداب المریدین؛ حظائرالقدس؛ جوامع الکلم که مجموعۀ ملفوظات اوست.
(معروف به: سید گیسودراز) از مشایخ معروف سلسلۀ چشتیه. در محضر شرف الدین کیتهلی و تاج الدین مقدم و قاضی کندی به تحصیل علوم گونا گون پرداخت و از ناموران آن بلاد شد. آن گاه به ارشاد نصیرالدین محمود اودهی، مشهور به چراغ دهلی، به سلوک پرداخت. سرانجام به خلافت همین استاد رسید و در کرسی نامۀ سلسلۀ چشتیه قرار گرفت. پس از آن، به همراه شیخ احمد کهتو به سوی دکن رهسپار شد، اما در بین راه به سوی گلبرگه عزیمت کرد و در آن جا اقامت گزید و در همان جا وفات یافت و مدفون شد. امرای آن ناحیه در حق او اعتقادی بسیار داشتند و تا اوایل قرن ۱۱ق هر روز نزدیک به ۱۰۰۰ نفر بر تربت او ضیافت می کرده اند. گویا هنوز هم مقبرۀ او در شمار مشهورترین زیارتگاه های هند است. از آثارش: شرح عوارف المعارف به فارسی؛ شرح تعرّف کلاباذی؛ شرح تمهیدات عین القضات همدانی؛ شرح رسالۀ قشریه؛ شرح آداب المریدین؛ حظائرالقدس؛ جوامع الکلم که مجموعۀ ملفوظات اوست.