گیزیلبوندا چهارمین کشور یا قبیلۀ مهم در اتحادیه قبایل ماد است و گیزیل بونداییان در آغاز هزارهٔ یکم در نواحی و دامنه های جبال قافلانکوه ساکن بودند. آشوریان حکام اتحادیه قبایل ماد را همیشه بل آلی می خوانند و گاهی همکاران غربی ایشان نیز چنین خوانده شده اند فقط حاکم ماننا و ندرتاً حکام الی پی و گیلزان و قزل بوندا پادشاه خواند می شود.
... [مشاهده متن کامل]
گیزیلبوندا بر مسیر رود قزل اوزن قرار داشت و ویژگی رود مزبور مارپیچی بودن آن است. قزل اوزن در اثنای مسیر از شمال غرب بسوی جنوب شرق میان کوه های آق داغ دنبالهٔ البرز جاری می شود و درّه ای که در این مسیر تشکیل می دهد در دوران کهن آندیا نامیده می شد. در بخش شمال شرقی این درّه رودکی از کوهستان سهند سرازیر می شود و با قزل اوزن تلاقی می کند که اکنون شهر میانه بر کرانهٔ آن قرار دارد. این رودک و جویبارهایی که بدان می ریزند در دوران باستان ناحیهٔ زیکرتو را تشکیل می داد. قزل اوزن بالاتر از محل تلاقی با رودک مزبور از جنوب به شمال جاری است. بخش علیای آن را کوهستان گیزیل بوندا از ماننا جدا می کرد. آشوریان بیشتر این بخش از قزل اوزن را مادا می خواندند.
آشوریان به کوهستان گیزیل بوندا ( قافلانکوه ) که ناحیهٔ مجاور ارومیه را از سرزمین ویژهٔ مادا جدا می کرد روی آوردند. پس از آنکه شامشی آداد پنجم در سال ۸۲۰ ( پیش از میلاد ) نخستین دژ کوهستانی ناحیهٔ مزبور را به تصرف درآورد دو تن از پیشوایان گیزیل بوندا به منظور جلب عطوفت مهاجمان تعدادی اسب بارکش و عرابه به رسم هدیه تقدیم داشتند؛ ولی پیشوای سوم گیزیل بونداییان بنام پیریشاتی که الواح آشوری وی را به لقب پادشاه گیزیل بوندا می خوانند تصمیم گرفت پایداری کند. همهٔ ساکنان گیزیل بوندا در دژ وی که اوراش ( اورآس ) نام داشت گرد آمدند.
الواح میخی آشور بعد از سال - ۸۳۴ پ. م. - حداقل از چهار شاهک مادی در اراضی مزبور یاد می کنند:
• پیریشاتی به مرکزیت دژ اوراش.
• کیارا به مرکزیت دژ کارسیبوتو.
• اِنگور به مرکزیت دژ سیبارا.
• تیتاماشکا به مرکزیت دژ ساسیاشو
آثار هنری ساکنان ماد
... [مشاهده متن کامل]
گیزیلبوندا بر مسیر رود قزل اوزن قرار داشت و ویژگی رود مزبور مارپیچی بودن آن است. قزل اوزن در اثنای مسیر از شمال غرب بسوی جنوب شرق میان کوه های آق داغ دنبالهٔ البرز جاری می شود و درّه ای که در این مسیر تشکیل می دهد در دوران کهن آندیا نامیده می شد. در بخش شمال شرقی این درّه رودکی از کوهستان سهند سرازیر می شود و با قزل اوزن تلاقی می کند که اکنون شهر میانه بر کرانهٔ آن قرار دارد. این رودک و جویبارهایی که بدان می ریزند در دوران باستان ناحیهٔ زیکرتو را تشکیل می داد. قزل اوزن بالاتر از محل تلاقی با رودک مزبور از جنوب به شمال جاری است. بخش علیای آن را کوهستان گیزیل بوندا از ماننا جدا می کرد. آشوریان بیشتر این بخش از قزل اوزن را مادا می خواندند.
آشوریان به کوهستان گیزیل بوندا ( قافلانکوه ) که ناحیهٔ مجاور ارومیه را از سرزمین ویژهٔ مادا جدا می کرد روی آوردند. پس از آنکه شامشی آداد پنجم در سال ۸۲۰ ( پیش از میلاد ) نخستین دژ کوهستانی ناحیهٔ مزبور را به تصرف درآورد دو تن از پیشوایان گیزیل بوندا به منظور جلب عطوفت مهاجمان تعدادی اسب بارکش و عرابه به رسم هدیه تقدیم داشتند؛ ولی پیشوای سوم گیزیل بونداییان بنام پیریشاتی که الواح آشوری وی را به لقب پادشاه گیزیل بوندا می خوانند تصمیم گرفت پایداری کند. همهٔ ساکنان گیزیل بوندا در دژ وی که اوراش ( اورآس ) نام داشت گرد آمدند.
الواح میخی آشور بعد از سال - ۸۳۴ پ. م. - حداقل از چهار شاهک مادی در اراضی مزبور یاد می کنند:
• پیریشاتی به مرکزیت دژ اوراش.
• کیارا به مرکزیت دژ کارسیبوتو.
• اِنگور به مرکزیت دژ سیبارا.
• تیتاماشکا به مرکزیت دژ ساسیاشو
آثار هنری ساکنان ماد
