گِیری، اریک متیو (۱۹۲۲ـ۱۹۹۷)(Gairy, Eric Matthew)
سیاستمدار میانه رو چپ اهل گرانادا، وزیر ارشد (۱۹۵۷ـ۱۹۶۲) و نخست وزیر آن کشور (۱۹۶۷ـ۱۹۷۹). در ابتدا، حامی روستاییان فقیر بود و حزب متحد کار گرانادا را در ۱۹۵۰ تأسیس کرد. در ۱۹۵۷ وزیر ارشد فدراسیون هند غربی شد. در مقام نخست وزیر در چارچوب کشورهای مشترک المنافع بریتانیا، گرانادا را به استقلال رساند (۱۹۷۴)، اما خودکامگی و فساد رژیم او سیری فزاینده داشت، محدودیت هایی برای رسانه ها و اتحادیه های کارگری وضع کرد و نظم را از طریق اوباش خود، موسوم به «دارودستۀ مونگوس» برقرار کرد. در ۱۹۷۹ با کودتای چپ گرایان سرنگون شد. در انتخابات بعدی موفق نبود و در ۱۹۹۶ از رهبری حزب متحد کار گرانادا استعفا کرد. در خانوادۀ روستایی فقیری زاده شد، و در اوایل زندگی سیاسی اش فعالانه برای احقاق حقوق روستاییان فقیر تلاش کرد، و در اواخر دهۀ ۱۹۴۰ اتحادیه های کارگران ساده، کارگران کشتی رانی، و کارگران دون پایه را تأسیس کرد، و حزب متحد کار گرانادای چپ گرا را به منزلۀ نخستین حزب سیاسی جزیره تشکیل داد. در ۱۹۵۱ عضو شورای قانون گذاری گرانادا شد و با رهبری مبارزه برای افزایش دستمزد کارگران، سبب دشمنی کشاورزان و مزرعه داران سفیدپوست شد. درنتیجه، شش سال به ناحیۀ کاریاکو، ۴۸کیلومتری گرانادا، تبعید شد. پس از هربرت بلیز به نخست وزیری رسید، و سرپرستی چندین وزارتخانه را برعهده گرفت. شیوۀ خاص حکومت او با اعتقاداتش به سحر و جادو (مذهب وودو) و این باور درآمیخت که موجودات ناشناخته خارجی او را تحت نظر دارند. هنگامی که در نیویورک سرگرم سخنرانی در سازمان ملل متحد بود با کودتای بدون خون ریزی ژنرال هودسُن آستین جای خود را به موریس بیشاپ، رهبر مخالفان چپ گرا، داد. پس از سرنگونی بیشاپ به گرانادا بازگشت و در انتخابات ۱۹۸۴ شرکت کرد، اما شکست خورد. حزب متحد کار گرانادا در انتخابات همگانی ۱۹۹۵ هیچ جایگاهی به دست نیاورد و گیری در ۱۹۹۶، پس از سکتۀ مغزی بازنشسته شد. در ۱۹۷۷ از ملکۀ انگلستان لقب سِر گرفت.
سیاستمدار میانه رو چپ اهل گرانادا، وزیر ارشد (۱۹۵۷ـ۱۹۶۲) و نخست وزیر آن کشور (۱۹۶۷ـ۱۹۷۹). در ابتدا، حامی روستاییان فقیر بود و حزب متحد کار گرانادا را در ۱۹۵۰ تأسیس کرد. در ۱۹۵۷ وزیر ارشد فدراسیون هند غربی شد. در مقام نخست وزیر در چارچوب کشورهای مشترک المنافع بریتانیا، گرانادا را به استقلال رساند (۱۹۷۴)، اما خودکامگی و فساد رژیم او سیری فزاینده داشت، محدودیت هایی برای رسانه ها و اتحادیه های کارگری وضع کرد و نظم را از طریق اوباش خود، موسوم به «دارودستۀ مونگوس» برقرار کرد. در ۱۹۷۹ با کودتای چپ گرایان سرنگون شد. در انتخابات بعدی موفق نبود و در ۱۹۹۶ از رهبری حزب متحد کار گرانادا استعفا کرد. در خانوادۀ روستایی فقیری زاده شد، و در اوایل زندگی سیاسی اش فعالانه برای احقاق حقوق روستاییان فقیر تلاش کرد، و در اواخر دهۀ ۱۹۴۰ اتحادیه های کارگران ساده، کارگران کشتی رانی، و کارگران دون پایه را تأسیس کرد، و حزب متحد کار گرانادای چپ گرا را به منزلۀ نخستین حزب سیاسی جزیره تشکیل داد. در ۱۹۵۱ عضو شورای قانون گذاری گرانادا شد و با رهبری مبارزه برای افزایش دستمزد کارگران، سبب دشمنی کشاورزان و مزرعه داران سفیدپوست شد. درنتیجه، شش سال به ناحیۀ کاریاکو، ۴۸کیلومتری گرانادا، تبعید شد. پس از هربرت بلیز به نخست وزیری رسید، و سرپرستی چندین وزارتخانه را برعهده گرفت. شیوۀ خاص حکومت او با اعتقاداتش به سحر و جادو (مذهب وودو) و این باور درآمیخت که موجودات ناشناخته خارجی او را تحت نظر دارند. هنگامی که در نیویورک سرگرم سخنرانی در سازمان ملل متحد بود با کودتای بدون خون ریزی ژنرال هودسُن آستین جای خود را به موریس بیشاپ، رهبر مخالفان چپ گرا، داد. پس از سرنگونی بیشاپ به گرانادا بازگشت و در انتخابات ۱۹۸۴ شرکت کرد، اما شکست خورد. حزب متحد کار گرانادا در انتخابات همگانی ۱۹۹۵ هیچ جایگاهی به دست نیاورد و گیری در ۱۹۹۶، پس از سکتۀ مغزی بازنشسته شد. در ۱۹۷۷ از ملکۀ انگلستان لقب سِر گرفت.
wikijoo: گیری،_اریک_متیو_(۱۹۲۲ـ۱۹۹۷)