گیرنده پورینی

گیرنده پورینی ( انگلیسی: Purinergic receptor ) که به آن گیرندهٔ پورینرژیک و پورینورسپتور هم می گویند، گروهی از مولکول های غشای سلولی است که تقریباً در تمامی سلول های پستانداران مشاهده می شوند. [ ۱] این گیرنده ها نقش انکارناپذیری در یادگیری، حافظه، جنبش، رفتارهای تغذیه ای و خواب دارند. [ ۲] به طور مشخص، این گیرنده ها در چندین عملکرد سلولی مهم از جمله رشد، مهاجرت سلول های بنیادی عصبی، واکنش پذیری رگ ها، آپوپتوز و ترشح سیتوکین ها دخالت دارند. [ ۲] [ ۳] جزئیات این نقش آنها و اینکه محیط بیرونی چه تأثیری بر نحوهٔ عملکردشان دارد هنور به روشنی معلوم نشده است.
اصطلاح «گیرندهٔ پورینرژیک» نخستین بار هنگام توصیف گیرنده های خاصی به کار رفت که مسئول شل شدگی ماهیچه های جدار روده ها در پاسخ به آدنوزین تری فسفات ( گیرندهٔ پی ۲ ) یا آدنوزین ( گیرندهٔ پی ۱ ) بودند.
در سال ۲۰۱۴ میلادی، نخستین گیرندهٔ پورینی در گیاهان به نام DORN1 کشف شد. [ ۴]