گیرنده های هسته ای ( انگلیسی: Nuclear receptor ) در زیست شناسی مولکولی به رده ای از پروتئین ها گفته می شود که در سلول ها مسئولیت تشخیصِ حضورِ هورمون های استروییدی، هورمون تیروئید و برخی ملکول های دیگر را دارند. در حضور چنین هورمون هایی، این گیرنده ها موجب تنظیم بیان برخی ژن ها شده و در نهایت تکامل، هومئوستازی و متابولیسم موجود زنده را کنترل می کنند.
گیرنده های هسته ای این قابلیت را دارند که به طور مستقیم به دی ان ای متصل شوند و بیان ژن های مجاور را کنترل کنند و به همین دلیل آنها را، در دستهٔ فاکتور رونویسی طبقه بندی می کنند. [ ۲] [ ۳] همین خاصیت گیرنده های هسته ای نیز، آنها را از سایر گیرنده های سلولی متمایز می کند. در نتیجه، گیرنده های هسته ای نقش کلیدی در تکامل جنین و هومئوستازی بالغین دارند.
این گیرنده ها بر حسب مکانیسم اثر[ ۴] [ ۵] یا همولوژی شان[ ۶] [ ۷] طبقه بندی می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگیرنده های هسته ای این قابلیت را دارند که به طور مستقیم به دی ان ای متصل شوند و بیان ژن های مجاور را کنترل کنند و به همین دلیل آنها را، در دستهٔ فاکتور رونویسی طبقه بندی می کنند. [ ۲] [ ۳] همین خاصیت گیرنده های هسته ای نیز، آنها را از سایر گیرنده های سلولی متمایز می کند. در نتیجه، گیرنده های هسته ای نقش کلیدی در تکامل جنین و هومئوستازی بالغین دارند.
این گیرنده ها بر حسب مکانیسم اثر[ ۴] [ ۵] یا همولوژی شان[ ۶] [ ۷] طبقه بندی می شوند.
wiki: گیرنده هسته ای