گیرنده سروتونین

گیرنده های سروتونین ( انگلیسی: 5 - HT receptors ) یا گیرنده های ۵ - هیدروکسی تریپتامین به گروهی از گیرنده های جفت شونده با پروتئین جی و کانال های یونی دریچه - لیگاندی گفته می شود که در دستگاه عصبی مرکزی و دستگاه عصبی پیرامونی یافت می شوند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] این گیرنده ها هر دو نوع پیام رسانی عصبیِ تحریکی و مهاری را واسطه گری می کنند. گیرنده های سروتونین، توسط پیام رسانِ عصبیِ «سروتونین» فعال می شوند که لیگاند طبیعی آن محسوب می شوند.
گیرنده های سروتونین رهاسازی بسیاری از پیام رسان ها مانندِ اسید گلوتامیک، گاما آمینوبوتیریک اسید، دوپامین، آدرنالین/نوراپی نفرین، استیل کولین و همچنین بسیاری از هورمون ها نظیرِ اکسی توسین، پرولاکتین، وازوپرسین، کورتیزول، آدرنوکورتیکوتروپین و ماده P را تنظیم می کند. گیرنده های سروتونین در برخی فرایندهای عصبی و زیستی نیز نظیر پرخاشگری، اضطراب، اشتها، شناخت، یادگیری، حافظه، خلق، حالت تهوع، خواب و تنظیم دمایی نقش دارند. این گیرنده ها از اهداف داروهای پزشکی و داروهای تفننی روان گردان، از جمله داروهای ضدافسردگی، داروهای ضدروان پریشی، داروهای ضد تهوع، داروهای محرک دستگاه گوارش، داروهای توهم زا، داروی ضدمیگرن و امپاتوژن - انتاکتوژن است. [ ۴]
گیرنده های سروتونین در تمامی جانوران یافت می شود و حتی به نظر می رسد که طول عمر و روند پیری را در کرم های لوله ای اِلِـگانس کنترل می کنند. [ ۵] [ ۶]
گیرنده های ۵ - هیدروکسی تریپتامین در دستگاه عصبی مرکزی و دستگاه عصبی پیرامونی یافت می شود[ ۱] [ ۲] و به ۷ خانواده از گیرنده های جفت شونده با پروتئین جی قابل طبقه بندی است؛ بجز «گیرندهٔ 5 - HT3» که یک کانال یونی دریچه - لیگاندی است که از طریق یک «پیام رسان ثانویهٔ داخل سلولی»، پاسخ تحریکی یا مهاری ایجاد می کند. در سال ۲۰۱۴ میلادی، یک نوع جدید از گیرنده های سروتونین در یک پروانهٔ سفید کوچک کلم یافت شد که آنرا pr5 - HT8 نام نهادند. این گیرندهٔ خاص در پستانداران وجود ندارد و شباهت های اندکی به گیرنده های دیگر سروتین دارد. [ ۷]