گیرنده دوپامین

گیرنده های دوپامین دسته ای از گیرنده های جفت شونده با پروتئین G هستند که در دستگاه عصبی مرکزی ( CNS ) مهره داران از اهمیت بالایی برخوردار هستند. گیرنده های دوپامین نه تنها از طریق جفت شدن پروتئین G، بلکه از طریق برهمکنش های پروتئینی مختلف ( پروتئین های تعامل کننده با گیرنده دوپامین ) عوامل مختلفی را فعال می کنند. [ ۱] انتقال دهنده عصبی دوپامین لیگاند درون زاد اولیه برای گیرنده های دوپامین است.
گیرنده های دوپامین در بسیاری از فرآیندهای عصبی، از جمله انگیزش، شناخت، حافظه، یادگیری و کنترل حرکت و همچنین تعدیل سیگنال های عصبی غدد درون ریز نقش دارند. سیگنال دهی غیرطبیعی گیرنده دوپامین و عملکرد عصبی دوپامینرژیک در چندین اختلال عصبی روانی دخیل است. [ ۲] بنابراین، گیرنده های دوپامین هدف های رایج دارویی عصبی هستند. داروهای ضدروان پریشی اغلب آنتاگونیست های گیرنده دوپامین هستند در حالی که محرک های روانی معمولاً آگونیست های غیرمستقیم گیرنده های دوپامین هستند.
• رده:آگونیست های دوپامین
• رده:آنتاگونیست های دوپامین