گیر و ده. [رُ دِه ْ ] ( اِمص مرکب ، اِ مرکب ) در لغت بگیر و بده. || بمجاز آشوب و همهمه جنگ : کمان را بفرمود کردن بزه برآمد خروشیدن گیر وده.فردوسی.
