گیجه. [ ج َ/ ج ِ ] ( حامص ) مرکب از: گیج + ه ( پسوند حاصل مصدر ).( حاشیه برهان چ معین ). || ( ص ) به معنی گیج است که پریشان و پراکنده و سراسیمه گشته و سرگردان و حیران گردیده باشد. ( برهان قاطع ). در تداول عامه ، مرد گیج : آن گیج گیجه را ببین. رجوع به گیج شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) گیجی گیجش : سر گیجه . مرکب از گیج باضافه های پسوند حاصل مصدر . یا به معنی گیج است که پریشان و پراکنده و سراسیمه گشته و سرگردان و حیران گردیده باشد .
