گیتی شناس

لغت نامه دهخدا

گیتی شناس. [ ش ِ ] ( نف مرکب ) شناسنده عالم. شناسنده گیتی. مجرب. دنیادیده :
مرا از تو آنگاه بودی سپاس
ترا خواندمی شاه گیتی شناس.
فردوسی.
مگر نشنیدی از گیتی شناسان
که باشد بر نظاره جنگ آسان.
( ویس و رامین ).
|| بمجاز، جغرافی دان :
نخستین طرازی که بست از قیاس
کتابی است کان هست گیتی شناس.
نظامی.

فرهنگ عمید

۱. آن که همۀ جهان را بشناسد، شناسندۀ جهان.
۲. جهان دیده، مجرب

پیشنهاد کاربران

بپرس