گیتی شناس

لغت نامه دهخدا

گیتی شناس. [ ش ِ ] ( نف مرکب ) شناسنده عالم. شناسنده گیتی. مجرب. دنیادیده :
مرا از تو آنگاه بودی سپاس
ترا خواندمی شاه گیتی شناس.
فردوسی.
مگر نشنیدی از گیتی شناسان
که باشد بر نظاره جنگ آسان.
( ویس و رامین ).
|| بمجاز، جغرافی دان :
نخستین طرازی که بست از قیاس
کتابی است کان هست گیتی شناس.
نظامی.

فرهنگ عمید

۱. آن که همۀ جهان را بشناسد، شناسندۀ جهان.
۲. جهان دیده، مجرب

پیشنهاد کاربران

گیتی شناسی# مینی شناسی.
گیتوی شناسی# مینوی شناسی.
گیتوی شناس# مینوی شناس.
گیتو#مینو.
مینا#گیتا.
مینایی#گیتایی.
مینایشی#گیتایشی.
مینایش#گیتایش.
مینُوش#گیتُوش.
مینَوِش#گیتَوِش.
...
[مشاهده متن کامل]

مینایش#گیتایش.
میناش#گیتاش.
مینایا#گیتایا.
میناوند#گیتاوند.
میناوندی#گیتاوندی.
میناوی#گیتاوی.
میناها#گیتاها.
مینا#گیتا.
مین#گیت.
مین#گین.
می#گی.
مِ#گِ.

بپرس