گیتی خوردن

لغت نامه دهخدا

گیتی خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) جهان خوردن. از همه لذایذ گیتی بکمال متمتع شدن. متلذذ و متنعم شدن :
شاهی که ز مادر ملک و مهترزاده ست
گیتی بگرفته ست و بخورده ست و بداده ست.
منوچهری.
رجوع به گیتی خور شود.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) بهره بردن از نعمتهای جهان متنعم شدن : همچنین لشکر کش و دشمن کش و دینار بخش همچنین گیتی خور و میری کن و نیکی فزای . ( منوچهری )

پیشنهاد کاربران

بپرس