گیتی خدیو

لغت نامه دهخدا

گیتی خدیو. [ خ َ وْ ] ( اِ مرکب ) پادشاه گیتی. ( از برهان قاطع، ذیل ماده خدیو ) :
جهاندار محمود گیتی خدیو
که بسته به شمشیر گیتی ز دیو.
فردوسی.
|| وزیر گیتی. || خداوندگار. خداوند روزگار. || بزرگ گیتی و جهان. || یگانه عصر. ( از برهان قاطع، ذیل ماده خدیو ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - پادشاه جهان سلطان اعظم : جهاندار محمود گیتی خدیو که بستد بشمشیر گیتی ز دیو . ۲ - بزرگ گیتی خداوند گار .

فرهنگ عمید

پادشاه جهان.

پیشنهاد کاربران

بپرس