گیبِرْتی، لورِنْتْسو (۱۳۷۸ـ۱۴۵۵م)(Ghiberti, Lorenzo)
دروازه های بهشت، اثر لورنتسو گیبرتی
دروازه های بهشت، اثر لورنتسو گیبرتی
مجسمه ساز و طلاساز ایتالیایی. در ۱۴۰۲م سفارش اجرای یک جفت در، از مفرغ مطلّا، برای تعمیدگاه کلیسای جامع فلورانس را در مسابقه ای از آن خود کرد. از ۱۴۲۵ تا ۱۴۵۲م جفت دوّمی از این در را با نام دروازه های بهشت ساخت، که از شاهکارهای رنسانس آغازین ایتالیا به شمار می رود. مهارت او در ترکیب بندی و برجسته نمایی، و تأثیر از الگوهای کلاسیک، در این آثار مشهود است. در حدود ۱۴۵۰م کتاب تفاسیر هنری را نوشت که کهن ترین زندگی نامۀ خودنوشتِ برجا مانده از یک هنرمند، و منبع مهمی از اطلاعات هنری عصر اوست. گرچه گیبرتی سفارش های دیگری نیز دریافت کرد، در تمام دوران فعالیت هنری اش به کار بر روی درهای مفرغی تعمیدگاه کلیسای سانتا ماریا دل فیوره در فلورانس اشتغال داشت. بر روی درهای شمالی، که اولین گروه از درها بودند، بیش از بیست سال کار کرد؛ این جفت در، ۲۸ قاب بند از مفرغ مطلّا و صحنه هایی از کتاب عهد جدید را دربر می گیرد. تصاویر درها، علاوه بر آن که نشان دهندۀ آگاهی از نوآوری های هنری رنسانس اند، جنبه ای پرتوان از گوتیک بین المللی را نیز حفظ کرده اند. بلافاصله پس از تکمیل آن ها در ۱۴۲۴م، گیبرتی کار بر روی درهای شرقی را آغاز کرد، که ۲۷ سال به طول انجامید؛ این درها نیز از مفرغ مطلا و ده قاب بند بزرگ تر، ساخته شده اند و صحنه هایی از کتاب عهد عتیق را بازمی نمایند. ویژگی های رنسانسی در این قاب بندها بارزترند. گیبرتی در فلورانس به دنیا آمد، و نخست طلاسازی آموخت. میکلانژ آثار گیبرتی را بسیار ستود، و درهای شرقی او را دروازه های بهشت خواند، که امروز بیشتر به این نام شناخته می شوند.
دروازه های بهشت، اثر لورنتسو گیبرتی
دروازه های بهشت، اثر لورنتسو گیبرتی
مجسمه ساز و طلاساز ایتالیایی. در ۱۴۰۲م سفارش اجرای یک جفت در، از مفرغ مطلّا، برای تعمیدگاه کلیسای جامع فلورانس را در مسابقه ای از آن خود کرد. از ۱۴۲۵ تا ۱۴۵۲م جفت دوّمی از این در را با نام دروازه های بهشت ساخت، که از شاهکارهای رنسانس آغازین ایتالیا به شمار می رود. مهارت او در ترکیب بندی و برجسته نمایی، و تأثیر از الگوهای کلاسیک، در این آثار مشهود است. در حدود ۱۴۵۰م کتاب تفاسیر هنری را نوشت که کهن ترین زندگی نامۀ خودنوشتِ برجا مانده از یک هنرمند، و منبع مهمی از اطلاعات هنری عصر اوست. گرچه گیبرتی سفارش های دیگری نیز دریافت کرد، در تمام دوران فعالیت هنری اش به کار بر روی درهای مفرغی تعمیدگاه کلیسای سانتا ماریا دل فیوره در فلورانس اشتغال داشت. بر روی درهای شمالی، که اولین گروه از درها بودند، بیش از بیست سال کار کرد؛ این جفت در، ۲۸ قاب بند از مفرغ مطلّا و صحنه هایی از کتاب عهد جدید را دربر می گیرد. تصاویر درها، علاوه بر آن که نشان دهندۀ آگاهی از نوآوری های هنری رنسانس اند، جنبه ای پرتوان از گوتیک بین المللی را نیز حفظ کرده اند. بلافاصله پس از تکمیل آن ها در ۱۴۲۴م، گیبرتی کار بر روی درهای شرقی را آغاز کرد، که ۲۷ سال به طول انجامید؛ این درها نیز از مفرغ مطلا و ده قاب بند بزرگ تر، ساخته شده اند و صحنه هایی از کتاب عهد عتیق را بازمی نمایند. ویژگی های رنسانسی در این قاب بندها بارزترند. گیبرتی در فلورانس به دنیا آمد، و نخست طلاسازی آموخت. میکلانژ آثار گیبرتی را بسیار ستود، و درهای شرقی او را دروازه های بهشت خواند، که امروز بیشتر به این نام شناخته می شوند.
wikijoo: گیبرتی،_لورنتسو_(۱۳۷۸ـ۱۴۵۵م)