گیاهان علفی ( به انگلیسی: Herbaceous plant ) گیاهان آوندداری هستند که هیچ آوند چوبی ماندگاری بالای سطح زمین ندارند. گیاهان علفی ممکن است دارای فصول رویش سالانه، دوساله یا چند ساله باشند.
پیاز ها، که اعضای فربه و مدور هستند برگ های گوشتالود و مملو از غذا دارند، آن طور که در گل حسرت و انواع گل نرگس دیده می شود. ساقه ها مدور و قطور هستند و نمونه بارز آن در گل زعفران به وجود می آید.
اندام های ذخیره کننده که ساقه های زیرزمینی قطور و تخم مرغی اند برگ ها و جوانه های ظریف دارند، آن طور که در بوته سیب زمینی دیده می شود. ساقه های زیرزمینی که بلند و قطور هستند از یک سر آنها جوانه ساقه هوایی و از سر دیگر ریشه به وجود می آید. انواع زنبق و بسیاری از گندمیان ساقه های زیرزمینی دارند.
پیازها و ساقه ها ـ و وابستگان شان، یعنی اندام های ذخیره کننده و ساقه های زیرزمینی، ذخیره کنندهٔ غذای آن گروه از گیاهان اند که علفی هستند و ساقه های نرم دارند. این گیاهان به طور سالانه می رویند. چنین گیاهان طویل العمر را گیاهان پایا می خوانند. درختان و بوته ها از جمله گیاهان چوبی پایا هستند و تنه و شاخه های آنها حتی در مناطق بسیار سردسیر هم در سراسر سال زنده می مانند. اما گیاهان علفی پایا چنین نیستند: برگ های بعضی از این گیاهان، از جمله گندمیان، در زمستان نمی ریزد و رشد گیاه هم تا حدودی کند می شود، بعضی دیگر، مثل پیازها و انواع گل لاله در زمستان کاملاً، برهنه می شوند و در زیرزمین به صورت خفته باقی می مانند. در هر دو حالت، آن قسمت از گیاه که در زیر زمین است به صورت انبار غذا عمل می کند تا در بهار آینده دوره جدید رشد گیاه آغاز گردد.
گیاهان علفی پایا گیاهان علفی هستند با طول عمری بیش از ۲ سال، این نام گذاری برای تفکیک این نوع گیاهان علفی با طول عمر بیش از ۲ سال از دیگر گیاهان علفی با طول عمرهای ۲ ساله و یک ساله پدید آمده است. همچنین این نام گذاری نشان دهندهٔ تفاوت میان گیاهان علفی با قسمت های چوبی و گیاهان علفی بدون قسمت های چوبی است. معمولاً گیاهان علفی پایا قسمت های چوبی بیشتری دارند.
گیاهان علفی پایا عبارتند از اعضای خانواده سوسنیان و زنبق، انواع عادی سوسن که شامل لاله، سنبل، پیاز، سیر و سوسن های حقیقی هستند.
همچنین توت فرنگی از جمله گیاهان پایایی است که با ایجاد ساقه های رونده تولید مثل می کند. هر بوتهٔ جدید توت فرنگی در سال اول دسته ای از برگ و گل و میوه و ساقه های رونده تولید می کند، در سال بعد بعضی از بذرهای گیاه ممکن است برویند و ساقه های رونده آن هم ریشه می دواند و به تدریج بوته های تازه به وجود می آید. این فرایند هر سال ادامه می یابد. میوه های حقیقی بوته توت فرنگی هایی که برای خورن استفاده می شوند در واقع ساقه سرخ و گوشتالود گیاه، و تخمه های بسیار کوچکی است که در سطح قسمت گوشتالود ساقه فرورفته اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیاز ها، که اعضای فربه و مدور هستند برگ های گوشتالود و مملو از غذا دارند، آن طور که در گل حسرت و انواع گل نرگس دیده می شود. ساقه ها مدور و قطور هستند و نمونه بارز آن در گل زعفران به وجود می آید.
اندام های ذخیره کننده که ساقه های زیرزمینی قطور و تخم مرغی اند برگ ها و جوانه های ظریف دارند، آن طور که در بوته سیب زمینی دیده می شود. ساقه های زیرزمینی که بلند و قطور هستند از یک سر آنها جوانه ساقه هوایی و از سر دیگر ریشه به وجود می آید. انواع زنبق و بسیاری از گندمیان ساقه های زیرزمینی دارند.
پیازها و ساقه ها ـ و وابستگان شان، یعنی اندام های ذخیره کننده و ساقه های زیرزمینی، ذخیره کنندهٔ غذای آن گروه از گیاهان اند که علفی هستند و ساقه های نرم دارند. این گیاهان به طور سالانه می رویند. چنین گیاهان طویل العمر را گیاهان پایا می خوانند. درختان و بوته ها از جمله گیاهان چوبی پایا هستند و تنه و شاخه های آنها حتی در مناطق بسیار سردسیر هم در سراسر سال زنده می مانند. اما گیاهان علفی پایا چنین نیستند: برگ های بعضی از این گیاهان، از جمله گندمیان، در زمستان نمی ریزد و رشد گیاه هم تا حدودی کند می شود، بعضی دیگر، مثل پیازها و انواع گل لاله در زمستان کاملاً، برهنه می شوند و در زیرزمین به صورت خفته باقی می مانند. در هر دو حالت، آن قسمت از گیاه که در زیر زمین است به صورت انبار غذا عمل می کند تا در بهار آینده دوره جدید رشد گیاه آغاز گردد.
گیاهان علفی پایا گیاهان علفی هستند با طول عمری بیش از ۲ سال، این نام گذاری برای تفکیک این نوع گیاهان علفی با طول عمر بیش از ۲ سال از دیگر گیاهان علفی با طول عمرهای ۲ ساله و یک ساله پدید آمده است. همچنین این نام گذاری نشان دهندهٔ تفاوت میان گیاهان علفی با قسمت های چوبی و گیاهان علفی بدون قسمت های چوبی است. معمولاً گیاهان علفی پایا قسمت های چوبی بیشتری دارند.
گیاهان علفی پایا عبارتند از اعضای خانواده سوسنیان و زنبق، انواع عادی سوسن که شامل لاله، سنبل، پیاز، سیر و سوسن های حقیقی هستند.
همچنین توت فرنگی از جمله گیاهان پایایی است که با ایجاد ساقه های رونده تولید مثل می کند. هر بوتهٔ جدید توت فرنگی در سال اول دسته ای از برگ و گل و میوه و ساقه های رونده تولید می کند، در سال بعد بعضی از بذرهای گیاه ممکن است برویند و ساقه های رونده آن هم ریشه می دواند و به تدریج بوته های تازه به وجود می آید. این فرایند هر سال ادامه می یابد. میوه های حقیقی بوته توت فرنگی هایی که برای خورن استفاده می شوند در واقع ساقه سرخ و گوشتالود گیاه، و تخمه های بسیار کوچکی است که در سطح قسمت گوشتالود ساقه فرورفته اند.
wiki: گیاه علفی