گیاه خوردن

لغت نامه دهخدا

گیاه خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) یا گیاخوردن. خوردن نبات و علف خوردن. چریدن :
گیا گر خورد جانور باک نیست
چرا جانور جانور را چراست.
منوچهری.
گفت درویش من نخواهم چیز
من توانم گیاه خوردن نیز.
مکتبی.
تَبَقﱡل ؛ گیاه خوردن. ( دهار ) ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) اکل نبات خوردن رستنیها .

پیشنهاد کاربران

بپرس