گیاه خواری زیست محیطی انتخاب رژیم غذایی نوعی گیاه خواری است که با هدف حفاظت محیط زیست انجام می شود.
کشاورزی صنعتی و گسترده تک محصولی که در کشورهای صنعتی، معمولاً برای محصولات غذایی مثل ذرت و سویا رایج است، بسیار آسیب زاتر از روش های کشاورزی پایدار است.
بر اساس گزارش جدید سازمان ملل در سال ۲۰۰۶، صنعت دام یکی از بزرگ ترین عوامل زوال محیط زیست در جهان است. همچنین تلاش های جدید برای پرورش حیوانات به منظور تهیه فراورده های غذایی در مقیاس وسیع، باعث جنگل زدایی، [ ۲] آلودگی آب و آلودگی هوا، فرسایش زمین، فرونشست زمین، از بین رفتن خاک سطحی، گرمایش جهانی[ ۳] مصرف بیش از حد از منابع از جمله نفت خام و آب و از بین رفتن تنوع زیستی شده است. در نتیجه بخش دام به عنوان یکی از دو یا سه عامل مهم و آشکار به وجود آورنده مشکلات زیست محیطی درهمه مقیاس ها از منطقه ای تا جهانی است. [ ۴] در سال ۲۰۰۶ فائو ( FAO ) تخمین زد که صنعت گوشت عامل تولید ۱۸٪ از کل گازهای گلخانه ای است. این رقم در سال ۲۰۰۹ توسط دو دانشمند بانک جهانی مورد تجدید نظر قرار گرفته و حداقل ۵۱٪ تخمین زده شده است. [ ۵]
در دورانی که دچار کمبود منابع آب سالم هستیم، این نکته حائز اهمیت است که بدانیم، تغذیه حیوانات با دانه ها نیازمند آب بیشتری نسبت به محصولات همان دانه هاست. [ ۶] با دنبال کردن فراورده های حیوانی از مرحله تغذیه حیوانات تا مرحله مصرف فراورده توسط انسان، مثل فراورده های خام گوشتی، شیر و تخم مرغ، در می یابیم که نسبت انرژی ورودی به پروتئین خروجی از ۴:۱ به ۵۴:۱ افزایش پیدا می کند. [ ۷] دلیل آن، این است که در جهت مصرف غذایی انسان، فراورده های حیوانی به طور مشخص، بهره وری خیلی کمتری نسبت به برداشت مستقیم دانه ها، سبزیجات، حبوبات و دانه های میوه، دارند. یک شخص به طور عمده برای دریافت پروتئین حیوانی، نیاز به زمینی معادل ۱۰ برابر بزرگتر از وسعت زمینی دارد، که شخص پروتئین را از طریق منابع گیاهی تأمین می کند.
آسیب های زیست محیطی ناشی از فراورده های حیوانی، متأثر از شیوه تولید آن است. فراورده ای که بر پایه تغذیه حیوانات در چراگاه های طبیعی باشد، می تواند باعث محدود کردن فرسایش خاک شود و همچنین کشاورزان می توانند با کاشت چرخشی ( عوض کردن محصول کاشته شده در هر دوره ) با علف، مشکلات ناشی از آفت را با استفادهٔ کمتری از آفت کش ها کنترل کنند. این مسئله، همین طور در مناطق خشک، روند بیابان زایی را تشدید می کند. در دورانی که حدود ۳۰ درصد زمین ها به منظور استفاده دام، مورد بهره برداری قرار می گیرند[ ۸] ، اثرات استفاده حیوانات از چراگاه ها، بر کیفیت خاک، قابل اهمیت است. در ژوئیه ۲۰۰۹، چند هفته بعد از گزارش صلح سبز که نشان می داد دامداران آمازون باعث تخریب زمین ها می شوند، نایکی و تیمبرلند خریداری چرم از دامداران آمازون را متوقف کردند. [ ۹] دی اکسید کربن تنها گاز گلخانه ای مرتبط با گرمایش جهانی نیست. گاز متان در حدود ۲۱ بار و اکسید نیتروژن ۲۹۶ بار بیشتر از دی اکسید کربن در گرمایش جهانی سهم دارند. صنعت دامداری یکی از عوامل عمدهٔ تولید این گازها است. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکشاورزی صنعتی و گسترده تک محصولی که در کشورهای صنعتی، معمولاً برای محصولات غذایی مثل ذرت و سویا رایج است، بسیار آسیب زاتر از روش های کشاورزی پایدار است.
بر اساس گزارش جدید سازمان ملل در سال ۲۰۰۶، صنعت دام یکی از بزرگ ترین عوامل زوال محیط زیست در جهان است. همچنین تلاش های جدید برای پرورش حیوانات به منظور تهیه فراورده های غذایی در مقیاس وسیع، باعث جنگل زدایی، [ ۲] آلودگی آب و آلودگی هوا، فرسایش زمین، فرونشست زمین، از بین رفتن خاک سطحی، گرمایش جهانی[ ۳] مصرف بیش از حد از منابع از جمله نفت خام و آب و از بین رفتن تنوع زیستی شده است. در نتیجه بخش دام به عنوان یکی از دو یا سه عامل مهم و آشکار به وجود آورنده مشکلات زیست محیطی درهمه مقیاس ها از منطقه ای تا جهانی است. [ ۴] در سال ۲۰۰۶ فائو ( FAO ) تخمین زد که صنعت گوشت عامل تولید ۱۸٪ از کل گازهای گلخانه ای است. این رقم در سال ۲۰۰۹ توسط دو دانشمند بانک جهانی مورد تجدید نظر قرار گرفته و حداقل ۵۱٪ تخمین زده شده است. [ ۵]
در دورانی که دچار کمبود منابع آب سالم هستیم، این نکته حائز اهمیت است که بدانیم، تغذیه حیوانات با دانه ها نیازمند آب بیشتری نسبت به محصولات همان دانه هاست. [ ۶] با دنبال کردن فراورده های حیوانی از مرحله تغذیه حیوانات تا مرحله مصرف فراورده توسط انسان، مثل فراورده های خام گوشتی، شیر و تخم مرغ، در می یابیم که نسبت انرژی ورودی به پروتئین خروجی از ۴:۱ به ۵۴:۱ افزایش پیدا می کند. [ ۷] دلیل آن، این است که در جهت مصرف غذایی انسان، فراورده های حیوانی به طور مشخص، بهره وری خیلی کمتری نسبت به برداشت مستقیم دانه ها، سبزیجات، حبوبات و دانه های میوه، دارند. یک شخص به طور عمده برای دریافت پروتئین حیوانی، نیاز به زمینی معادل ۱۰ برابر بزرگتر از وسعت زمینی دارد، که شخص پروتئین را از طریق منابع گیاهی تأمین می کند.
آسیب های زیست محیطی ناشی از فراورده های حیوانی، متأثر از شیوه تولید آن است. فراورده ای که بر پایه تغذیه حیوانات در چراگاه های طبیعی باشد، می تواند باعث محدود کردن فرسایش خاک شود و همچنین کشاورزان می توانند با کاشت چرخشی ( عوض کردن محصول کاشته شده در هر دوره ) با علف، مشکلات ناشی از آفت را با استفادهٔ کمتری از آفت کش ها کنترل کنند. این مسئله، همین طور در مناطق خشک، روند بیابان زایی را تشدید می کند. در دورانی که حدود ۳۰ درصد زمین ها به منظور استفاده دام، مورد بهره برداری قرار می گیرند[ ۸] ، اثرات استفاده حیوانات از چراگاه ها، بر کیفیت خاک، قابل اهمیت است. در ژوئیه ۲۰۰۹، چند هفته بعد از گزارش صلح سبز که نشان می داد دامداران آمازون باعث تخریب زمین ها می شوند، نایکی و تیمبرلند خریداری چرم از دامداران آمازون را متوقف کردند. [ ۹] دی اکسید کربن تنها گاز گلخانه ای مرتبط با گرمایش جهانی نیست. گاز متان در حدود ۲۱ بار و اکسید نیتروژن ۲۹۶ بار بیشتر از دی اکسید کربن در گرمایش جهانی سهم دارند. صنعت دامداری یکی از عوامل عمدهٔ تولید این گازها است. [ ۱۰]
wiki: گیاه خواری زیست محیطی