گیاه بالارونده

دانشنامه آزاد فارسی

گیاه بالارونده (climbing plant)
گیاهی که با تکیه دادن بخش های غیر چوبی خود به دیوار یا پیچ خوردن به تنۀ گیاهی دیگر رشد می کند. با این کار، گیاه بالارونده زودتر خود را به نور می رساند، چنان که اگر ساقه هایش چوبی بود، نمی توانست رشد کند. گیاهان به شش طریق متفاوت خود را بالا می برند: (۱) با پیچ خوردن ساقه هایشان به تنۀ درخت دیگر در جهت عقربۀ ساعت یا در جهت خلاف عقربه ساعت، مثل پیچ امین الدوله یا رازک؛ (۲) با استفاده از اندام پیچنده (پیچک)، مثلاً در مورد گل ساعتی؛ (۳) با استفاده از ریشه های هوایی، مانند عشقه یا پیچک دیواری؛ (۴) با زایده های قلاب مانند یا خارمانند، مثلاً در تمشک و گل سرخ؛ (۵) با استفاده از دمبرگ، مانند کلماتیس، علف چشمه یا بولاغ اوتی؛ (۶) با گوشوارک هایی برگی که به صورت پیچک درآمده اند، مانند ازملک. بعضی گیاهان از لابه لای گیاهان دیگر بالا می خزند، مثل علف هفت بند. از گیاهان بالارونده برای زیبایی گل ها یا پوشاندن قسمت های لخت باغ، مانند دیوار، چوب بست، ستون ها، آلاچیق، و کنده های درخت، استفاده می کنند. گیاهان بالاروندۀ مقاوم عبارت اند از چپقک، پیچ اناری، سلاستروس، کلماتیس، داردوست، هورتانسیا، پیچ امین الدوله، بندواش، موچسب، مو، و ویستریا.

پیشنهاد کاربران

بپرس