گی لویی دوبور ( به فرانسوی: Guy Louis Debord ) ( زاده ۲۸ دسامبر ۱۹۳۱ - درگذشته ۳۰ نوامبر ۱۹۹۴ ) ، نظریه پرداز مارکسیست فرانسوی، فیلسوف، نویسنده، فیلمساز و از اعضای بنیانگذار بین الملل موقعیت گرا بود. وی همچنین مدت کوتاهی عضو جنبش سوسیالیسم یا بربریت بود.
... [مشاهده متن کامل]
گی دوبور یکی از بنیان گذاران انترناسیونال سیتواسیونیست است، که به قول دوبور «سازمانی از انقلابیون حرفه ای در عرصهٔ فرهنگ» است. موقعیت گرایان مخالف سرشت نمایشی و ویترینیِ فرهنگ، و خواهان برپایی تمدن نوینی هستند که در آن زندگی روزمره، خود، همان اثر هنری باشد؛ یعنی هنر نه بیان، بلکه بسط زندگی باشد. به گواهی پژوهش های تاریخی، سیتواسیونیست ها قاطع ترین نقش را اگر نه در ایجاد رویدادهای انقلابیِ مه ۶۸ فرانسه، دست کم در ارائهٔ محتوای رادیکال این جنبش داشته اند. کتابِ جامعهٔ نمایش در اواخر سال ۱۹۶۷ منتشر شد و یکی از مهم ترین کتاب هایی است که نظریهٔ سیتواسیونیستی را بیان کرده است، به طوری که یک روزنامه نگار آن را «کاپیتالِ نسل جدید» خوانده است. دوبور تحلیل خود را برپایهٔ مطالعات عمیق در زمینهٔ فلسفه، اقتصاد، سیاست، جامعه شناسی، تاریخ هنر، روان شناسی، تاریخ انقلاب ها، جنگ ها و جنبش های اجتماعی و تئوریِ حاصل از آن ها شکل داده، و مفاهیمی برگرفته از منابع بسیار، به ویژه از هگل، مارکس و لوکاچ، را ملاط تحلیل خود قرار می دهد.
گی دوبور در پاریس متولد شد. پدرش هنگامی که او کودک بود درگذشت و او با مادربزرگش زندگی می کرد. پس از پایان دوران دبیرستان در دانشگاه پاریس در رشته حقوق به تحصیل پرداخت. او یک شاعر، نویسنده و فیلمساز انقلابی شد؛ و به همراه ژیل وولمان بین الملل لتریست را بنیانگذاری کرد. وی در دههٔ ۱۹۶۰ بین الملل موقعیت گرا را رهبری می کرد که تأثیر بسیاری بر خیزش مه ۱۹۶۸ فرانسه داشت. کتاب جامعهٔ نمایش او یکی از متون مؤثر در اعتراضات ۱۹۶۸ بود. در دههٔ ۱۹۷۰ از فعالیت های خود کاست و بیشتر به فیلمسازی پرداخت. گی دوبور در ۳۰ نوامبرِ ۱۹۹۴ میلادی در خانه اش در ناحیهٔ اوورنی فرانسه با شلیکِ گلوله ای در قلبِ خود، خودکشی کرد. پیکرش سوزانده و خاکسترش به رود سن ریخته شد.
معروف ترین آثار دوبور «جامعه نمایش» و «دیدگاه هایی دربارهٔ جامعه نمایش» هستند. این دو اثر را بهروز صفدری به فارسی ترجمه کرده است. علاوه بر این ها او چند خودزندگی نامه و نمایشنامه نوشت.
... [مشاهده متن کامل]
گی دوبور یکی از بنیان گذاران انترناسیونال سیتواسیونیست است، که به قول دوبور «سازمانی از انقلابیون حرفه ای در عرصهٔ فرهنگ» است. موقعیت گرایان مخالف سرشت نمایشی و ویترینیِ فرهنگ، و خواهان برپایی تمدن نوینی هستند که در آن زندگی روزمره، خود، همان اثر هنری باشد؛ یعنی هنر نه بیان، بلکه بسط زندگی باشد. به گواهی پژوهش های تاریخی، سیتواسیونیست ها قاطع ترین نقش را اگر نه در ایجاد رویدادهای انقلابیِ مه ۶۸ فرانسه، دست کم در ارائهٔ محتوای رادیکال این جنبش داشته اند. کتابِ جامعهٔ نمایش در اواخر سال ۱۹۶۷ منتشر شد و یکی از مهم ترین کتاب هایی است که نظریهٔ سیتواسیونیستی را بیان کرده است، به طوری که یک روزنامه نگار آن را «کاپیتالِ نسل جدید» خوانده است. دوبور تحلیل خود را برپایهٔ مطالعات عمیق در زمینهٔ فلسفه، اقتصاد، سیاست، جامعه شناسی، تاریخ هنر، روان شناسی، تاریخ انقلاب ها، جنگ ها و جنبش های اجتماعی و تئوریِ حاصل از آن ها شکل داده، و مفاهیمی برگرفته از منابع بسیار، به ویژه از هگل، مارکس و لوکاچ، را ملاط تحلیل خود قرار می دهد.
گی دوبور در پاریس متولد شد. پدرش هنگامی که او کودک بود درگذشت و او با مادربزرگش زندگی می کرد. پس از پایان دوران دبیرستان در دانشگاه پاریس در رشته حقوق به تحصیل پرداخت. او یک شاعر، نویسنده و فیلمساز انقلابی شد؛ و به همراه ژیل وولمان بین الملل لتریست را بنیانگذاری کرد. وی در دههٔ ۱۹۶۰ بین الملل موقعیت گرا را رهبری می کرد که تأثیر بسیاری بر خیزش مه ۱۹۶۸ فرانسه داشت. کتاب جامعهٔ نمایش او یکی از متون مؤثر در اعتراضات ۱۹۶۸ بود. در دههٔ ۱۹۷۰ از فعالیت های خود کاست و بیشتر به فیلمسازی پرداخت. گی دوبور در ۳۰ نوامبرِ ۱۹۹۴ میلادی در خانه اش در ناحیهٔ اوورنی فرانسه با شلیکِ گلوله ای در قلبِ خود، خودکشی کرد. پیکرش سوزانده و خاکسترش به رود سن ریخته شد.
معروف ترین آثار دوبور «جامعه نمایش» و «دیدگاه هایی دربارهٔ جامعه نمایش» هستند. این دو اثر را بهروز صفدری به فارسی ترجمه کرده است. علاوه بر این ها او چند خودزندگی نامه و نمایشنامه نوشت.
