گی دو موپاسان

آنری رنه آلبر گی دو موپاسان ( به فرانسوی: Henri René Albert Guy de Maupassant ) ( زادهٔ ۵ اوت ۱۸۵۰ – درگذشتهٔ ۶ ژوئیهٔ ۱۸۹۳ ) نویسنده فرانسوی بود.
در سال ۱۸۵۰ در شاتو میرومنیل در تورویل - سور - ارک به دنیا آمد. او در کنار استاندال، انوره دو بالزاک، گوستاو فلوبر و امیل زولا یکی از بزرگ ترین داستان نویسان قرن نوزدهم فرانسه به شمار می آید. او در طول زندگی نسبتاً کوتاه ۴۳ ساله اش حدود ۳۰۰ داستان کوتاه، ۶ رمان و نیز ۳ سفرنامه، یک مجموعه شعر و مجلدی از چند نمایشنامه نوشت ولی نقطه اوج کارهای موپاسان داستان های کوتاه اوست که برخی از آنها نظیر «تپلی» از شاهکارهای ادبیات داستانی جهان شمرده می شوند. موپاسان استاد نوعی از داستان کوتاه است که به قول سامرست موآم «می توانید آن را پشت میز شام یا در اتاق استراحت کشتی نقل کنید و توجه شنوندگان خود را جلب نمایید. »[ ۱]
او تحت تأثیر ویکتور هوگو نخست اشعاری عاشقانه سرود. بعدها با لوئی بویه و گوستاو فلوبر آشنا شد و همراه آنها به بررسی آثار بالزاک پرداخت و پس از آن به شکل جدی به نویسندگی روی آورد.
در سال ۱۸۹۲ پس از اقدام به خودکشی او را به بیمارستان روان پزشکی بردند و در سال ۱۸۹۳ در همان جا دیده از جهان برگرفت.
• یک زندگی ( Une vie )
• بل آمی ( Bel Ami )
• لبخند بخت ( Mont - Oriol )
• پیر و ژان ( Pierre et Jean )
• دل ما ( Notre Cœur )
• گردنبند الماس ( گردنبند )
• سنجاق
• در یکی از شب های بهار
• بابا سیمون
• رز
• پیرو
• اولین برف
• در مزرعه
• در خانواده
• کنار مرده
• خروس جنگی
• یکشنبه های یک بورژوای پاریسی
• هورلا
• تپلی
• ولگرد
• روی آب
• ایوت ( Yvette )
• بازگشت
• رها شده
• شب عید