گچیان
لغت نامه دهخدا
گچیان. [ گ َ ] ( اِخ ) دهی است از بخش پشت آب شهرستان زابل ، 4000گزی شمال بنجار و 4000گزی راه مالرو جلال آباد به زابل. جلگه ، گرم معتدل و سکنه آن 936 تن. آب آن از رودخانه هیرمند. محصولات آن غلات و لبنیات. شغل اهالی زراعت ،گله داری و صنایع دستی آنان گلیم و کرباس بافی است وراه مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید