گوییدی میکل انجلو

دانشنامه آزاد فارسی

گوییدی میکل آنجلو. گوئیدی، میکِل آنجلو (۱۸۸۶ـ۱۹۴۶)(Guidi, Michelangelo)
خاورشناس ایتالیایی. پس از آموختن زبان های قبطی، سانسکریت، فارسی و عربی، در ۱۹۲۲ با سِمت استاد زبان و ادبیات عربی در دانشگاه رم به کار پرداخت. در ۱۹۲۶ـ۱۹۲۹ استاد زبان و ادبیات عربی در دانشگاه نوین مصر بود. پس از چندی به مطالعه در دین اسلام پرداخت. تا آخرین روز زندگی خود مشغول نوشتن تاریخ و فرهنگ عرب بود (فلورانس، ۱۹۵۱). در دایرة المعارف ایتالیا و دایرة المعارف اسلام مقالات زیادی دربارۀ ادبیات عرب، قرآن و قبطی ها، فرقه های اسلامی و مذهب مانوی دارد. از آثارش: زیدیه و شرح معتزله از قرآن (رم، ۱۹۲۵)؛ اسلام و مانویت (رم، ۱۹۲۷) که تحقیق و ترجمۀ کتاب الرد علی الزندیق اللعین ابن مقفع از قاسم بن ابراهیم است؛ تحول جدید اسلام (۱۹۲۸)؛ خاورشناسی و تاریخ فرهنگ، شامل چهار سخنرانی در انجمن جغرافیایی شاهی لندن (۱۹۳۲)؛ کارهای کنفرانس خاورشناسان (لیدن، ۱۹۳۲)؛ تاریخ دین اسلام (تورینو، ۱۹۳۶)؛ سهم ایرانیان در تمدن اسلامی (۱۹۳۵)؛ فرهنگ مصری (در کتاب مصر جدید) و بررسی دربارۀ اسحاق کندی (۱۹۴۰).

پیشنهاد کاربران

بپرس