گوئیِتْچارْدینی، فرانْچِسْکو (۱۴۸۳م ـ۱۵۴۰)(Guicciardini, Francesco)
گوئیِتْچارْدینی، فرانْچِسْکو
مورخ و سیاستمدار ایتالیایی. اثر عمدۀ او با نام تاریخ ایتالیا (۱۵۶۱) ـ در شرح رویدادهای ایتالیا از نخستین حملۀ فرانسوی ها تا مرگ پاپ کلمنس هفتم (۱۴۹۴م ـ۱۵۳۴) نشان دهندۀ پیشرفت مهمی در پژوهش تاریخی، به ویژه در استفادۀ انتقادی و دقیق از منابع است. عمق روان شناختی این اثر، تجارب بسیار گستردۀ او از زندگی سیاسی را نشان می دهد. عضو یکی از سرشناس ترین خانواده های فلورانس بود و با ازدواجش در ۱۵۰۸ با یکی دیگر از خانواده های صاحب نام آن شهر (سالویاتی) خویشاوند شد. آموزش کلاسیک دید، حقوق خواند و در ۱۵۱۱ در مقام سفیر به اسپانیا اعزام شد و این آغازی بود بر دورۀ طولانی و پرتکاپوی زندگی حرفه ای اش که به او آگاهی کاملی از امور سیاسی روزگار خود داد. در فلورانس پس از بازگشت خاندان مدیچی به قدرت (۱۵۱۲)، عضو سینوری (هیئت حاکمۀ فلورانس) شد (۱۵۱۵). در دورۀ پاپ لئوی دهم به ترتیب حاکم شهرهای مودنا، ردجو، و پارما ( ۱۵۱۶ ـ ۱۵۱۹) بود و در این دوره با ماکیاولی دوست شد. در دورۀ پاپ کلمنس هفتم، در ۱۵۲۴ رئیس رومانیا شد، در ۱۵۳۰ نمایندۀ پاپ در فلورانس شد و حاکم بولونیا نیز بود. پس از مرگ کلمنس در ۱۵۳۴، مشاور آلِساندرو د مدیچی تا هنگام قتل او در ۱۵۳۷ بود و سپس به جانشینش کوزیمو د مدیچی، در تحکیم قدرتش کمک کرد، ولی وقتی کوزیمو به قدرت رسید، گوئیتچاردینی را به کناره گیری از صحنۀ سیاست واداشت. هیچ یک از آثار او در زمان حیاتش منتشر نشد و شماری از آن ها نیز ناتمام باقی ماند، فقط تاریخ ایتالیا (۱۵۶۱) در قرن ۱۶ منتشر و در ۱۵۷۹ به انگلیسی ترجمه شد. دیگر آثارش عبارت اند از تاریخ فلورانس (نوشته شده در ۱۵۰۸ تا ۱۵۰۹، انتشار ۱۸۵۹) که تاریخ فلورانس از ۱۳۷۸م تا ۱۵۰۹ است؛ تأملات؛ ملاحظاتی در باب ماکیاولی.
گوئیِتْچارْدینی، فرانْچِسْکو
مورخ و سیاستمدار ایتالیایی. اثر عمدۀ او با نام تاریخ ایتالیا (۱۵۶۱) ـ در شرح رویدادهای ایتالیا از نخستین حملۀ فرانسوی ها تا مرگ پاپ کلمنس هفتم (۱۴۹۴م ـ۱۵۳۴) نشان دهندۀ پیشرفت مهمی در پژوهش تاریخی، به ویژه در استفادۀ انتقادی و دقیق از منابع است. عمق روان شناختی این اثر، تجارب بسیار گستردۀ او از زندگی سیاسی را نشان می دهد. عضو یکی از سرشناس ترین خانواده های فلورانس بود و با ازدواجش در ۱۵۰۸ با یکی دیگر از خانواده های صاحب نام آن شهر (سالویاتی) خویشاوند شد. آموزش کلاسیک دید، حقوق خواند و در ۱۵۱۱ در مقام سفیر به اسپانیا اعزام شد و این آغازی بود بر دورۀ طولانی و پرتکاپوی زندگی حرفه ای اش که به او آگاهی کاملی از امور سیاسی روزگار خود داد. در فلورانس پس از بازگشت خاندان مدیچی به قدرت (۱۵۱۲)، عضو سینوری (هیئت حاکمۀ فلورانس) شد (۱۵۱۵). در دورۀ پاپ لئوی دهم به ترتیب حاکم شهرهای مودنا، ردجو، و پارما ( ۱۵۱۶ ـ ۱۵۱۹) بود و در این دوره با ماکیاولی دوست شد. در دورۀ پاپ کلمنس هفتم، در ۱۵۲۴ رئیس رومانیا شد، در ۱۵۳۰ نمایندۀ پاپ در فلورانس شد و حاکم بولونیا نیز بود. پس از مرگ کلمنس در ۱۵۳۴، مشاور آلِساندرو د مدیچی تا هنگام قتل او در ۱۵۳۷ بود و سپس به جانشینش کوزیمو د مدیچی، در تحکیم قدرتش کمک کرد، ولی وقتی کوزیمو به قدرت رسید، گوئیتچاردینی را به کناره گیری از صحنۀ سیاست واداشت. هیچ یک از آثار او در زمان حیاتش منتشر نشد و شماری از آن ها نیز ناتمام باقی ماند، فقط تاریخ ایتالیا (۱۵۶۱) در قرن ۱۶ منتشر و در ۱۵۷۹ به انگلیسی ترجمه شد. دیگر آثارش عبارت اند از تاریخ فلورانس (نوشته شده در ۱۵۰۸ تا ۱۵۰۹، انتشار ۱۸۵۹) که تاریخ فلورانس از ۱۳۷۸م تا ۱۵۰۹ است؛ تأملات؛ ملاحظاتی در باب ماکیاولی.
wikijoo: گوییتچاردینی،_فرانچسکو_(۱۴۸۳م_ـ۱۵۴۰)