گوئِلْف ها و گیبِلین ها (Guelph and Ghibelline)
دو گروه سیاسی رقیب در آلمان و ایتالیای قرون وسطا. گوئلف ها طرفدار پاپ و گیبلین ها طرفدار امپراتوری مقدس روم بودند. اصل آن ها به دو خاندان رقیب آلمانیِ قرن ۱۲م بازمی گردد: خاندان وِلف (که گوئلف مشتق از آن است) دوک های باواریا بودند، از خاندان هوهنشتاوفن (که نام قلعه شان در وایبلینگن وجه تسمیۀ عنوان گیبلین است). از خاندان هوهنشتاوفن پنج امپراتور برخاستند: کنراد دوم (حک: ۱۱۳۸ـ۱۱۵۲م)؛ برادرزادۀ کنراد، فردریک بارباروسا (حک: ۱۱۵۲ ـ ۱۱۸۹ م)؛ پسر فردریک، هانری ششم ملقب به «تندخو» (حک: ۱۱۹۰ـ۱۱۹۷م)؛ و نوه و نتیجۀ فردریک، فردریک دوم (حک: ۱۲۱۲ـ۱۲۵۰م) و کنراد چهارم (حک: ۱۲۵۰ـ۱۲۵۴م)؛ امّا عمر این سلسله در ۱۲۶۸م سرآمد. علت اولیۀ جانبداری گوئلف ها از دستگاه پاپی دشمنی مشترکشان با خاندان هوهنشتاوفن بود. در ایتالیا این اصطلاحات در ۱۲۴۲م در فلورانس رواج یافت، و ظاهراً به جناح های ازپیش موجودِ طرفدار پاپ و امپراتور در داخل جمهوری ـ شهرها اطلاق می شد.
دو گروه سیاسی رقیب در آلمان و ایتالیای قرون وسطا. گوئلف ها طرفدار پاپ و گیبلین ها طرفدار امپراتوری مقدس روم بودند. اصل آن ها به دو خاندان رقیب آلمانیِ قرن ۱۲م بازمی گردد: خاندان وِلف (که گوئلف مشتق از آن است) دوک های باواریا بودند، از خاندان هوهنشتاوفن (که نام قلعه شان در وایبلینگن وجه تسمیۀ عنوان گیبلین است). از خاندان هوهنشتاوفن پنج امپراتور برخاستند: کنراد دوم (حک: ۱۱۳۸ـ۱۱۵۲م)؛ برادرزادۀ کنراد، فردریک بارباروسا (حک: ۱۱۵۲ ـ ۱۱۸۹ م)؛ پسر فردریک، هانری ششم ملقب به «تندخو» (حک: ۱۱۹۰ـ۱۱۹۷م)؛ و نوه و نتیجۀ فردریک، فردریک دوم (حک: ۱۲۱۲ـ۱۲۵۰م) و کنراد چهارم (حک: ۱۲۵۰ـ۱۲۵۴م)؛ امّا عمر این سلسله در ۱۲۶۸م سرآمد. علت اولیۀ جانبداری گوئلف ها از دستگاه پاپی دشمنی مشترکشان با خاندان هوهنشتاوفن بود. در ایتالیا این اصطلاحات در ۱۲۴۲م در فلورانس رواج یافت، و ظاهراً به جناح های ازپیش موجودِ طرفدار پاپ و امپراتور در داخل جمهوری ـ شهرها اطلاق می شد.
wikijoo: گویلف_ها_و_گیبلین_ها