گویس

لغت نامه دهخدا

گویس. [ گ َ ] ( اِ ) ظرف و انای شیر و ماست و دوغ را گویند. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) ( فرهنگ نظام ) ( جهانگیری ). جای ماست و شیر. کویش. کویشه. گویشه. گویسه. گاویس. گاودوش. تغار. کیفر. ( برهان قاطع ). || شیرزنه و چوبی که بدان دوغ را جهت برآوردن مسکه میزنند. ( ناظم الاطباء ). چوبی که بدان دوغ را زنند تا از حرکت بسیار، کره آن جدا شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - ظروف شیر و ماست و دوغ . ۲ - چوبی که بدان دوغ را جهت بر آوردن مسکه زنند شیرزنه .

فرهنگ معین

(گَ ) (اِ. )۱ - ظروف شیر و ماست و دوغ . ۲ - چوبی که بدان دوغ را جهت برآوردن مسکه زنند، شیرزنه .

دانشنامه عمومی

گویس ( به فرانسوی: Gouise ) یک کمون ( فرانسه ) در فرانسه است که در canton of Neuilly - le - Réal واقع شده است. [ ۱] گویس ۲۳٫۱۲ کیلومتر مربع مساحت دارد ۲۴۷ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.
عکس گویسعکس گویس
wiki: گویس
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس