گویْجو (Guizhou)
(یا: کویچو) استانی در جنوب چین، با ۱۷۴هزار کیلومتر مربع مساحت و ۳۵,۵۵۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶) اقلیت های قومی حدود ۲۵ درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند. از شمال به سیچوان، از شرق به هونان، از جنوب به ناحیۀ خودمختار گوانگسی جوانگ، و از غرب به یون نان محدود است. مرکز این استان گوی یانگ است و دیگر شهرهای مهم آن عبارت اند از زونی، اَنشان، و دویون. تا زمان سلطنت سلسلۀ مینگ (۱۳۶۸ـ۱۶۴۴) چینی های هان در گویجو ساکن نشده بودند. در گذشته، این استان از توسعه نیافته ترین و کم جمعیت ترین استان های چین به شمار می رفت. مائو تسه تونگ در ۱۹۳۵ در همایش زونی، شهری در شمال استان، به رهبری حزب کمونیست چین انتخاب شد. حملۀ ژاپن (۱۹۳۷ـ۱۹۴۵) سبب عقب نشینی حکومت ملّیون گومین دانگ به سمت جنوب غربی شد، که این امر به شهرت و توسعۀ شهر انجامید.
(یا: کویچو) استانی در جنوب چین، با ۱۷۴هزار کیلومتر مربع مساحت و ۳۵,۵۵۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶) اقلیت های قومی حدود ۲۵ درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند. از شمال به سیچوان، از شرق به هونان، از جنوب به ناحیۀ خودمختار گوانگسی جوانگ، و از غرب به یون نان محدود است. مرکز این استان گوی یانگ است و دیگر شهرهای مهم آن عبارت اند از زونی، اَنشان، و دویون. تا زمان سلطنت سلسلۀ مینگ (۱۳۶۸ـ۱۶۴۴) چینی های هان در گویجو ساکن نشده بودند. در گذشته، این استان از توسعه نیافته ترین و کم جمعیت ترین استان های چین به شمار می رفت. مائو تسه تونگ در ۱۹۳۵ در همایش زونی، شهری در شمال استان، به رهبری حزب کمونیست چین انتخاب شد. حملۀ ژاپن (۱۹۳۷ـ۱۹۴۵) سبب عقب نشینی حکومت ملّیون گومین دانگ به سمت جنوب غربی شد، که این امر به شهرت و توسعۀ شهر انجامید.
wikijoo: گویجو