گوگَن، پُل (۱۸۴۸ـ۱۹۰۳)(Gauguin, Paul)
تابلوی مسیح زرد، اثر پل گوگن
نقاش پُست امپرسیونیست فرانسوی. از نقاشی امپرسیونیستی و توجه اصلی آن به بازنمایی تغییرات دایمیِ اشیا، مناظر، و رنگ ها فراتر رفت، و سَبْکی با مایه های غلیظ سمبولیستی و تزیینی را پروراند، که استفادۀ احساسی از رنگ های ناب، مشخصۀ آن بود. درپی دستیابی به تجربه ای بی واسطه تر و ژرف تر از زندگی، به جزایر اقیانوس آرام جنوبی رفت و بسیاری از ممتازترین آثارش را در آن جا پدید آورد. نقاشی مسیح زرد (۱۸۸۹؛ نگارخانۀ هنری آلبرایت ناکس، بوفالو، ایالت نیویورک)، و کشتی گرفتن یعقوب با فرشته (گلاسگو) ازجمله آثار گزیدۀ اوست. گوگَن در پاریس به دنیا آمد، و کودکی اش را در پرو گذراند. نخست دلال سهام بود، و سپس در ۱۸۸۳ کار نقاشی را تمام وقت پی گرفت. چندی با امپرسیونیست ها همکاری داشت، و در چهار نمایشگاه آخر آنان (۱۸۸۰ـ۱۸۸۶) شرکت کرد. از ۱۸۸۶ تا ۱۸۹۱، بیشتر در دهکدۀ پونتاون در برتانی به سر برد و کارش را بر شیوۀ جدید خود، ترکیب گرایی، متمرکز ساخت که بر استفاده از رنگ های گویا و پرمایه، و خط ـ کناره های بارز در اطراف بخش هایی از رنگ تخت، مبتنی بود. با تأثیر از سمبولیسم، مضامینی را برمی گزید که بازتابندۀ علاقه اش به باورهای فرهنگ های دیگر بودند. از ۱۸۸۷ تا ۱۸۸۸ مدت کوتاهی به مارتینیک، پاناما، رفت، و در ۱۸۸۸ دو ماهِ پُردردسر را با ونسان ون گوگ در آرل، پرووانس، گذراند. از ۱۸۹۱ تا ۱۸۹۳ و از ۱۸۹۵ تا ۱۹۰۱ در تاهیتی، و از ۱۹۰۱ در جزایر مارکیز به سر برد و همان جا درگذشت. در تاهیتی مشهورترین مجموعه آثارش با نام از کجا می آییم؟ چه کاره ایم؟ به کجا می رویم؟ (۱۸۹۷؛ موزۀ هنرهای زیبا بوستون) را خلق کرد. گوگن بازتاب جهان مدرن را در گریز از تمدن صنعتی یافت، لیکن میراث بزرگی که برای نقاشی مدرن برجا گذاشت، ماهیت نوینی بود که به رنگ بخشید. شرح زندگی اش در نامه ها، یادداشت های روزانه، و قطعات شاعرانه ای از زندگی نامۀ خودنوشت وی با نام نوآ ـ نوآ به روشنی درج شده است. تابلوهای اسب سفید (لوور)، سواران در ساحل دریا (مجموعۀ نیارخوس)، و چندین نقاشی از گروه پیکره های مردم تاهیتی نشان دهندۀ علاقۀ عمیق او به سادگی بنیادین طراحی است، که با «آزادی بی مانندی» در رنگ آمیزی درآمیخته باشد. نقش اشیا هم پدید آورد، ازجمله تابلوینقش اشیا و گراوور ژاپنی (۱۸۸۹، موزۀ هنرهای معاصر تهران).
تابلوی مسیح زرد، اثر پل گوگن
نقاش پُست امپرسیونیست فرانسوی. از نقاشی امپرسیونیستی و توجه اصلی آن به بازنمایی تغییرات دایمیِ اشیا، مناظر، و رنگ ها فراتر رفت، و سَبْکی با مایه های غلیظ سمبولیستی و تزیینی را پروراند، که استفادۀ احساسی از رنگ های ناب، مشخصۀ آن بود. درپی دستیابی به تجربه ای بی واسطه تر و ژرف تر از زندگی، به جزایر اقیانوس آرام جنوبی رفت و بسیاری از ممتازترین آثارش را در آن جا پدید آورد. نقاشی مسیح زرد (۱۸۸۹؛ نگارخانۀ هنری آلبرایت ناکس، بوفالو، ایالت نیویورک)، و کشتی گرفتن یعقوب با فرشته (گلاسگو) ازجمله آثار گزیدۀ اوست. گوگَن در پاریس به دنیا آمد، و کودکی اش را در پرو گذراند. نخست دلال سهام بود، و سپس در ۱۸۸۳ کار نقاشی را تمام وقت پی گرفت. چندی با امپرسیونیست ها همکاری داشت، و در چهار نمایشگاه آخر آنان (۱۸۸۰ـ۱۸۸۶) شرکت کرد. از ۱۸۸۶ تا ۱۸۹۱، بیشتر در دهکدۀ پونتاون در برتانی به سر برد و کارش را بر شیوۀ جدید خود، ترکیب گرایی، متمرکز ساخت که بر استفاده از رنگ های گویا و پرمایه، و خط ـ کناره های بارز در اطراف بخش هایی از رنگ تخت، مبتنی بود. با تأثیر از سمبولیسم، مضامینی را برمی گزید که بازتابندۀ علاقه اش به باورهای فرهنگ های دیگر بودند. از ۱۸۸۷ تا ۱۸۸۸ مدت کوتاهی به مارتینیک، پاناما، رفت، و در ۱۸۸۸ دو ماهِ پُردردسر را با ونسان ون گوگ در آرل، پرووانس، گذراند. از ۱۸۹۱ تا ۱۸۹۳ و از ۱۸۹۵ تا ۱۹۰۱ در تاهیتی، و از ۱۹۰۱ در جزایر مارکیز به سر برد و همان جا درگذشت. در تاهیتی مشهورترین مجموعه آثارش با نام از کجا می آییم؟ چه کاره ایم؟ به کجا می رویم؟ (۱۸۹۷؛ موزۀ هنرهای زیبا بوستون) را خلق کرد. گوگن بازتاب جهان مدرن را در گریز از تمدن صنعتی یافت، لیکن میراث بزرگی که برای نقاشی مدرن برجا گذاشت، ماهیت نوینی بود که به رنگ بخشید. شرح زندگی اش در نامه ها، یادداشت های روزانه، و قطعات شاعرانه ای از زندگی نامۀ خودنوشت وی با نام نوآ ـ نوآ به روشنی درج شده است. تابلوهای اسب سفید (لوور)، سواران در ساحل دریا (مجموعۀ نیارخوس)، و چندین نقاشی از گروه پیکره های مردم تاهیتی نشان دهندۀ علاقۀ عمیق او به سادگی بنیادین طراحی است، که با «آزادی بی مانندی» در رنگ آمیزی درآمیخته باشد. نقش اشیا هم پدید آورد، ازجمله تابلوینقش اشیا و گراوور ژاپنی (۱۸۸۹، موزۀ هنرهای معاصر تهران).
wikijoo: گوگن،_پل_(۱۸۴۸ـ۱۹۰۳)