[ویکی نور] «محمد قدرت الله خان گوپاموی» در سال 1199ق، متولد شد.
«محمد قدرت الله خان گوپاموی»، متخلص به قدرت است. نسبش به بیست و سه واسطه به قاسم بن محمد بن ابی بکر می رسد که از فقهای سبعه مدینه بود و سلسله صوفیه نقش بندیه به او منتهی می شود. اسلاف مؤلف از عربستان به هندوستان آمده و در قنوج اقامت جستند و از آنجا یکی از اجداد مؤلف در اواخر سلطنت غوریان (571 - 612ق)، در گوپامو یا گوپامن یا گوپاماو که یکی از شهرهای دارالسلطنه لکهنو و در نواحی استان اختر (اود) بود، سکونت گزید و با شرفا و اهالی محترم آنجا روابط و هم نسبتی پیدا کرد و نظر به تقوی و صلاح و دیانت و امانت، او را به نیابت صدارت (ریاست) برگزیدند و به این سمت، مأمور و منصوب کردند.
وی چون به سن تمییز رسید، کتب درسی فارسی و عربی را پیش بعضی استادان مانند مولوی مقیم و شیخ غلام جیلانی و شیخ بدر عالم خواند. در فن شعر از اول شاگرد «خوشدل» بود و چندی بعد به دست سید شاه غلام نصیرالدین سعدی بیعت کرده و در سلسله قادریه درآمد. در اوایل سن بیست و نه سالگی در سال 1227ق، جهت استفاده از صحبت استادان خود «خوشدل» و «خوشنود» به مدراس مهاجرت کرد. مولوی محمد ارتضی علی خان خوشنود، قدرت را به دربار اعظم جاه نواب کرناتک (1234 - 1241ق) معرفی کرد و قدرت بدین ترتیب در زمره ندمای نوّاب مزبور درآمد.
از قدرت، دو دیوان فارسی به جای مانده است.
منظومه هایی نیز بدو نسبت داده اند که عبارتند از:
«محمد قدرت الله خان گوپاموی»، متخلص به قدرت است. نسبش به بیست و سه واسطه به قاسم بن محمد بن ابی بکر می رسد که از فقهای سبعه مدینه بود و سلسله صوفیه نقش بندیه به او منتهی می شود. اسلاف مؤلف از عربستان به هندوستان آمده و در قنوج اقامت جستند و از آنجا یکی از اجداد مؤلف در اواخر سلطنت غوریان (571 - 612ق)، در گوپامو یا گوپامن یا گوپاماو که یکی از شهرهای دارالسلطنه لکهنو و در نواحی استان اختر (اود) بود، سکونت گزید و با شرفا و اهالی محترم آنجا روابط و هم نسبتی پیدا کرد و نظر به تقوی و صلاح و دیانت و امانت، او را به نیابت صدارت (ریاست) برگزیدند و به این سمت، مأمور و منصوب کردند.
وی چون به سن تمییز رسید، کتب درسی فارسی و عربی را پیش بعضی استادان مانند مولوی مقیم و شیخ غلام جیلانی و شیخ بدر عالم خواند. در فن شعر از اول شاگرد «خوشدل» بود و چندی بعد به دست سید شاه غلام نصیرالدین سعدی بیعت کرده و در سلسله قادریه درآمد. در اوایل سن بیست و نه سالگی در سال 1227ق، جهت استفاده از صحبت استادان خود «خوشدل» و «خوشنود» به مدراس مهاجرت کرد. مولوی محمد ارتضی علی خان خوشنود، قدرت را به دربار اعظم جاه نواب کرناتک (1234 - 1241ق) معرفی کرد و قدرت بدین ترتیب در زمره ندمای نوّاب مزبور درآمد.
از قدرت، دو دیوان فارسی به جای مانده است.
منظومه هایی نیز بدو نسبت داده اند که عبارتند از: