گوهرنژاد

لغت نامه دهخدا

گوهرنژاد. [ گ َ / گُو هََ ن ِ ] ( ص مرکب ) دارای نژادی بگوهر. اصیل و نژاده :
طاهری ، گوهرنژادی از نژاد طاهری
عزم او عزم وکمال او کمال و رای ، رای.
منوچهری.
کسادی چون کشم گوهرنژادم
نخوانده چون روم آخر نه بادم.
نظامی.
چو گوهرنهادست و گوهرنژاد
خطرناکی گوهر آرد به یاد.
نظامی.

فرهنگ عمید

دارای نژاد نیک، اصیل و نجیب.

پیشنهاد کاربران

بپرس