لغت نامه دهخدا
گوهرکان. [ گ َ / گُو هََ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان پشتکوه باشت و بابوبی بخش گچساران شهرستان بهبهان. واقع در 87هزارگزی شمال خاوری گچساران و 16هزارگزی راه اتومبیل رو کازرون به بهبهان. محلی کوهستانی و هوای آن معتدل و سکنه آن 120 تن است. آب آن از چشمه تأمین میشود و محصول عمده آن غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و حشم داری است. صنایع دستی زنان قالی ، عبا و گلیم بافی می باشد. راه مالرو دارد. ساکنان آن از طایفه باشت و بابویی هستند. ( فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
گوهرکان. [ گ َ / گُو هََ ] ( اِخ ) نام محلی است در فاصله چهار فرسخ و نیم شمال باشت. ( فارسنامه ناصری ص 271 ). فرهنگ فارسی
نام محلی است در فاصله چهار فرسخ و نیم شمال باشت . 