گوهر پسند

لغت نامه دهخدا

گوهرپسند. [ گ َ / گُو هََ پ َ س َ ] ( نف مرکب ) کسی که گوهر پسندد. جواهرپسند. گوهرپرست. گوهری :
مرا با چنین گوهر ارجمند
همی حاجت آید به گوهرپسند.

نظامی.

چو شه دید در گوهر دلپسند
پسندیده شد کار گوهرپسند.

نظامی.

درآمد به غریدن ابر بلند
فروریخت گوهر به گوهرپسند.

نظامی.

( صفت ) کسی که گوهر پسندد جواهر پسند : گوهری جواهری : مرا با چنین گوهر ارجمند همی حاجت آید بگوهر پسند . ( نظامی )

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید