گوهر تف دار. [ گ َ / گُو هََ رِ ت َ ] ( ترکیب وصفی ) گوهری که داغ سفید داشته باشد. ( بهارعجم ) ( آنندراج ) : تمام رس نبود باده ای که کف داردکه عیب دار بود گوهری که تف دارد.صائب ( از بهار عجم ).
