گونکی

لغت نامه دهخدا

گونکی. [ ن َ ] ( اِخ ) طایفه ای هستند از طوایف فارس که ییلاق آنها کوه خرمن کوه ضیمکان است و قشلاق آنها نواحی بلوک میمند می باشد و معیشت آنها از گوسفند است. ( فارسنامه ناصری ص 332 ).

فرهنگ فارسی

طایفه ایست از طوایف فارس که ییلاق آنها کوه خرمن کوه ضیمکان و قشلاقشان نواحی بلوک میمند است . این طایفه به گوسفند داری روزگار میگذراند .
طایفه ای هستند از طوایف فارس که ییلاق آنها کوه خرکن کوه ضیمکان است و قشلاق آنها نواحی بلوک میمند می باشد و معیشت آنها از گوسفند است .

پیشنهاد کاربران

بپرس