گونه های تهدیدشده

گونه های تهدیدشده گونه هایی شامل گیاهان، جانوران، قارچ ها و… هستند که در معرض خطر افتادن در آیندهٔ نزدیک می باشند. گونه هایی که تهدیدشده هستند، گاهی با اندازه گیری پویایی شناسی جمعیت دپنسیشین بحرانی مشخص می شوند که یک اندازه گیری ریاضی زیست توده و مرتبط با نرخ رشد جمعیت است. این یک معیار کمّی برای ارزیابی درجهٔ خطر است. [ ۱]
اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت ( IUCN ) مهم ترین مرجع در مورد گونه های تهدیدشده است و گونه های در معرض تهدید را نه به عنوان یک دسته واحد، بلکه به عنوان گروهی از سه دسته، بسته به درجه تهدید آنها، در نظر می گیرد:[ ۲]
• گونه های آسیب پذیر
• گونه های در خطر انقراض
• گونه های در بحران انقراض
رده هایی که کمتر از تهدیدشده قرار دارند، در رده نزدیک تهدید، کمترین نگرانی را دارند، و دسته بندی هایی که دیگر به حفاظت وابسته جای دارند. گونه هایی که ارزیابی نشده اند ( NE ) ، یا داده های کافی ندارند ( کمبود داده ها ) نیز توسط IUCN «تهدیدشده» پنداشته نمی شوند. اگرچه ممکن است هنگام بحث در مورد رده های IUCN، تهدیدشده و آسیب پذیر به جای یکدیگر مورد استفاده قرار گیرند، اما اصطلاح تهدیدشده به طور کلی برای اشاره به سه رده ( در بحران انقراض، در معرض خطر انقراض و آسیب پذیر ) استفاده می شود، در حالی که آسیب پذیر برای اشاره به کمترین خطر از این سه رده استفاده می شود. با این حال، آنها ممکن است به جای یکدیگر در بیشتر زمینه ها مورد استفاده قرار گیرند، زیرا همه گونه های آسیب پذیر گونه های تهدیدشده هم هستند ( آسیب پذیر رده ای از گونه های تهدیدشده است ) و از آنجایی که رده های در خطر بیشتر، گونه های در خطر انقراض ( یعنی در خطر انقراض و در بحران انقراض ) باید طبق تعریف، به عنوان گونه های آسیب پذیر نیز واجد شرایط باشند، همه گونه های تهدیدشه نیز ممکن است آسیب پذیر در نظر گرفته شوند. گونه های تهدیدشده به عنوان گونه های فهرست سرخ نیز شناخته می شوند، زیرا آنها در فهرست سرخ IUCN از گونه های تهدیدشده قرار دارند. زیرگونه ها، جمعیت ها و ذخایر نیز ممکن است به عنوان تهدیدشده رده بندی شوند. [ ۳]
کشور استرالیا برای رده بندی و حفاظت از گونه های در معرض خطر قانونی به نام «حفاظت محیط زیست و بقای تنوع زیستی تصویب ۱۹۹۹ میلادی» وضع کرده است که به صورت مختصر تصویب نامه EPBC خوانده می شود. این تصویب نامه ۶ رده دارد. [ ۴]