گونه تاریخی

گونۀ تاریخی
(یا: سینمای تاریخی) فیلم های تاریخی ایران با تأثیر از فیلم های تاریخی هالیوود، چینه چیتا و نمایش های تاریخی تماشاخانه های لاله زار شکل گرفتند. اما ساخت و پرداخت ابتدایی این فیلم ها، بسیاری از آن ها را کم اعتبار کرده است: چشم های سیاه (۱۳۱۵ش)، زندانی امیر (۱۳۲۷ش)، شاهین طوس (۱۳۳۳)، عروس دجله (۱۳۳۳)، یوسف و زلیخا (۱۳۳۵)، جادۀ زرین سمرقند (۱۳۴۷)، و شیر خفته (۱۳۵۵) نمونه هایی از این فیلم هاست. برخی فیلم های تاریخی سال های اخیر عبارت اند از سفیر (۱۳۶۲)، روز واقعه (۱۳۷۲)، مریم مقدس (۱۳۸۰)، و مجموعه های تلویزیونی امام علی (ع) (۱۳۷۵) و ولایت عشق (۱۳۷۹). برخی از فیلم سازان نیز مانند علی حاتمی نگاهی متفاوت به تاریخ معاصر داشته اند. از نظر او هیچ فیلم سازی مورخ نیست و نمی تواند ادعای تاریخ نگاری داشته باشد؛ بنابراین در فیلم های زیر توجه او به وجه هنری مهم تر از جنبه های تاریخی بوده است، همچون ستارخان (۱۳۵۱)، سلطان صاحبقران (۱۳۵۴)، حاجی واشنگتن (۱۳۶۱)، کمال الملک (۱۳۶۳)، هزاردستان (۱۳۶۷)، و دلشدگان (۱۳۷۰).