گونزالو گوئررو ( Gonzalo Guerrero ) ( همچنین معروف به گونزالو مارینرو، گونزالو د آروکا و گونزالو د آروزا ) ( Gonzalo Marinero، Gonzalo de Aroca و Gonzalo de Aroza ) ، ملوانی از اهالی پالوس در اسپانیا بود که کشتی اش در حوالی شبه جزیرهٔ یوکاتان غرق و توسط مایاهای محلی به بردگی گرفته شد. گوئررو با کسب آزادی اش، به جنگجویی محترم تحت نظر فرمان روایی، از مایا تبدیل شد و سه تن از اولین کودکان مستیسو در مکزیک و به احتمال نخستین فرزندان دورگهٔ قارهٔ آمریکا را بزرگ کرد. اطلاعات کمی از سنین جوانی او در دسترس است.
در سال ۱۵۱۱، گونزالو با ۱۵ نفر دیگر از جمله جرونیمو دی آگیلار از پاناما در یک کاراول به سمت سانتو دومینگو در حال حرکت بود که کشتی آن ها غرق شد. هرچند، خدمه موفق شدند که سوار قایق های نجات شوند و به مدت دو هفته در حوالی شبه جزیرهٔ یوکاتان شناور بودند تا اینکه جریان قوی آب، آن ها را به ساحل ایالت کنونی کینتانارو در مکزیک رساند. زمانی که به خشکی رسیدند، گوئررو و دیگر افراد خدمه توسط سرخ پوستان مایا اسیر شدند.
برنال دیاز دی کاستیلو ( نویسندهٔ کتاب تاریخ واقعی از فتح اسپانیای نو، فصل ۲۹ ) بر اساس گزارش آگیلار، شرح می دهد که مایاها کمابیش بلافاصله تعدادی از خدمهٔ کشتی را قربانی کردند در حالی که بقیه را در قفس انداختند. اسپانیایی ها موفق به فرار شدند، اما توسط دیگر فرمانروایان مایا اسیر و برده گشتند. تا سال ۱۵۱۹، سالی که هرنان کورتس فتح مکزیک را آغاز کرد، تنها دو نفر از بازماندگان آن کشتی، زنده مانده بودند: گونزالو گوئررو که تا آن زمان در میان مایاها به عنوان فرماندهٔ جنگی برای ناکن کان، فرمانروای چاکتمال ( که شامل بخش هایی از مکزیک و بلیز می شد ) معروف شده بود؛ جرونیمو دی آگیلار که در زادگاهش، اسپانیا، کشیش بود. گوئررو در آن زمان با دختر ناکن کان، زازیل هو ازدواج کرد و پدر نخستین فرزندان دورگه در آن منطقه شد. کورتس همچنین دریافت که حملهٔ اخیر به گروه اکتشافی کوردوبا ناشی از پیشنهاد گوئررو بوده است. [ ۲]
کورتس در سال ۱۵۱۹ از کوبا به کوزومل رسید و از طریق قاصد مایایی، نامه ای به سرزمین اصلی فرستاد و از دو اسپانیایی که شایعاتی دربارهٔ آن ها شنیده بود، دعوت کرد تا به او بپیوندند. آگیلار با مترجم، دونا مارینا معروف به «لا مالینچه» در طی آن فتوحات، همراه شد. بنا به گزارش برنال دیاز، زمانی که راهب تازه آزاد شده تلاش کرد تا گوئررو را متقاعد کند که به او بپیوندد، گوئررو پاسخ داد:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۵۱۱، گونزالو با ۱۵ نفر دیگر از جمله جرونیمو دی آگیلار از پاناما در یک کاراول به سمت سانتو دومینگو در حال حرکت بود که کشتی آن ها غرق شد. هرچند، خدمه موفق شدند که سوار قایق های نجات شوند و به مدت دو هفته در حوالی شبه جزیرهٔ یوکاتان شناور بودند تا اینکه جریان قوی آب، آن ها را به ساحل ایالت کنونی کینتانارو در مکزیک رساند. زمانی که به خشکی رسیدند، گوئررو و دیگر افراد خدمه توسط سرخ پوستان مایا اسیر شدند.
برنال دیاز دی کاستیلو ( نویسندهٔ کتاب تاریخ واقعی از فتح اسپانیای نو، فصل ۲۹ ) بر اساس گزارش آگیلار، شرح می دهد که مایاها کمابیش بلافاصله تعدادی از خدمهٔ کشتی را قربانی کردند در حالی که بقیه را در قفس انداختند. اسپانیایی ها موفق به فرار شدند، اما توسط دیگر فرمانروایان مایا اسیر و برده گشتند. تا سال ۱۵۱۹، سالی که هرنان کورتس فتح مکزیک را آغاز کرد، تنها دو نفر از بازماندگان آن کشتی، زنده مانده بودند: گونزالو گوئررو که تا آن زمان در میان مایاها به عنوان فرماندهٔ جنگی برای ناکن کان، فرمانروای چاکتمال ( که شامل بخش هایی از مکزیک و بلیز می شد ) معروف شده بود؛ جرونیمو دی آگیلار که در زادگاهش، اسپانیا، کشیش بود. گوئررو در آن زمان با دختر ناکن کان، زازیل هو ازدواج کرد و پدر نخستین فرزندان دورگه در آن منطقه شد. کورتس همچنین دریافت که حملهٔ اخیر به گروه اکتشافی کوردوبا ناشی از پیشنهاد گوئررو بوده است. [ ۲]
کورتس در سال ۱۵۱۹ از کوبا به کوزومل رسید و از طریق قاصد مایایی، نامه ای به سرزمین اصلی فرستاد و از دو اسپانیایی که شایعاتی دربارهٔ آن ها شنیده بود، دعوت کرد تا به او بپیوندند. آگیلار با مترجم، دونا مارینا معروف به «لا مالینچه» در طی آن فتوحات، همراه شد. بنا به گزارش برنال دیاز، زمانی که راهب تازه آزاد شده تلاش کرد تا گوئررو را متقاعد کند که به او بپیوندد، گوئررو پاسخ داد:
wiki: گونزالو گوئررو