گونده مار

لغت نامه دهخدا

گونده مار. [ گُن ْ دِ ] ( اِخ ) پسر گونده بو که شیلدبر و کلوتر او را در اوتون مغلوب ساختند.

پسر گنده بو که بسال ۵۳۲ م . بدست پسران کلویس مغلوب گردید .
پسر گونده بو که شیلد بر و کلوترا را در اوتو مغلوب ساختند .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید