گون چوگو بکجه

گون چوگو یا چوگو دوم ( به انگلیسی: Geunchogo - wang ، Chogo II به هانگول: 근초고왕 به هانجا: 近肖古王 ) ؛ سیزدهمین و نیرومندترین پادشاه بکجه از سه پادشاهی کره بود که از سال ۳۴۶ تا ۳۷۵ میلادی بر پادشاهی بکجه سلطنت کرد. [ ۱]
گون چوگو چهارمین پسر بیریو یازدهمین پادشاه بود و پس از مرگ دوازدهمین پادشاه، گیه به پادشاهی رسید. به نظر می رسد سلطنت او نشان دهنده برتری دائمی نوادگان پنجمین پادشاه چوگو ( که به نام گون چوگو منعکس می شود ) بر فرزندان هشتمین پادشاه گویی، و به سلطنت متناوب دو خط پایان داد. [ ۲]
او با ازدواج با دخترخوانده رئیس قبیلهٔ جین و دختر پادشاه گای بر قدرت خود افزود.
او در سال ۳۷۵ میلادی و در سن شصت سالگی درگذشت. مرگ وی بر اثر کهولت سن بود. پس از وی حکومت به ولیعهدش گانگو سو رسید.
پس از رسیدن به تاج و تخت، او تصمیم گرفت تا قدرت سلطنتی را در ایالت باکجه مستحکم و متمرکز کند. او قدرت اشراف را کاهش داد و سیستم حکومت محلی را با رؤسای منطقه ای منصوب شده توسط دربار راه اندازی کرد. او با همسری از قبیله جین ازدواج کرد، و الگویی برای جانشینانش ایجاد کرد و پایتخت را به هانسان، جنوب شرقی سئول امروزی، منتقل کرد. [ ۳]
تحت حکومت گون چوگو، پادشاهی بکجه به بزرگ ترین گستره جغرافیایی و قدرت سیاسی خود رسید. قبایل باقی مانده از ماهان در سال ۳۶۹م ضمیمه شدند و کنترل باکجه بر تمام جئولادو امروزی کامل شد. ایالت های کنفدراسیون گایا در غرب رودخانه ناکدونگ نیز به باکجه پیوستند.
در سال ۳۶۹، بکجه توسط گوگوریو مورد تهاجم قرار گرفت؛ اما در نبرد چی یانگ با قدرت ایستادگی کرد. در سال ۳۷۱، ارتش ۳۰۰۰۰ نفری باکجه به رهبری ولیعهد گانگو سو، قلعه پیونگ یانگ را تصرف کرد و گوگوگوان گوگوریو را کشت.
در پایان این پیروزی ها، بکجه حلقه دریای زرد را دربر گرفت و بخش اعظم شبه جزیره کره، از جمله تمام گیونگ گی، چونگ چئونگ، و جئولا و بخش هایی از استان های گانگوون و هوانگهه را کنترل کرد.
در سال ۳۶۶ میلادی، گون چوگو با شیلا، که در شرق با بکجه هم مرز بود، متحد شد و توازن قدرت را در میان سه پادشاهی حفظ کرد.
کنترل بکجه در بیشترین حد خود به شمال و به چین کنونی رسید. بکجه همچنین با جین در سال ۳۴۵ و ژاپن در سال ۳۶۷ روابط دیپلماتیک برقرار کرد. [ ۴] به گفته منابع کره ای و چینی، اولین تماس دیپلماتیک بین باکجه و جین در سال ۳۷۲ میلادی صورت گرفت، زمانی که گون چوگو مأموریتی را به دربار جین فرستاد. در همان سال، دربار جین مأموریتی را به او داد و عنوان «ژنرال تثبیت کننده شرق و مدیرکل لیلانگ» را به او اعطا کرد.