گولیارد

دانشنامه آزاد فارسی

گولیارد (Goliard)
هریک از طلاب و کشیشان سرگردان قرون وسطا در انگلستان، فرانسه و آلمان. شهرت آنان بر پایۀ اشعار هجوآمیزشان در ستایش عیش و خوش گذرانی است. گولیاردها خود را از پیروان اسقف گولیاس افسانه ای می دانستند. آنان کشیشانی بودند که از کسوت روحانی محروم شده بودند، محل اقامت ثابتی نداشتند، و بیشتر در پی زندگی بی بندوبار بودند. هجوهای گولیاردها همواره متوجه دستگاه کلیسا و پاپ بود. در ۱۲۲۷م شورای تریر شرکت گولیاردها را در مراسم کلیسا ممنوع ساخت. درپی فرمان های دیگر سرانجام امتیازات روحانی از گولیاردها پس گرفته شد. کلمۀ گولیارد در نهایت معنی روحانی اش را از دست داد و در قرن ۱۴م به معنای کلی ژانگلور یا خنیاگر به ادبیات فرانسه و انگلیسی راه یافت (معنایی که در پیِرْز پلاومن و آثار جفری چاسر یافته است). مجموعۀ مهم اشعار لاتینی و ترانه های گولیاردها در ستایش شراب و خوش گذرانی در اواخر قرن ۱۹ در کتاب کارمینا بورانا منتشر شد که از نسخه ای خطی متعلق به قرن ۱۳م در مونیخ با همان نام گرفته شده بود. بسیاری از اشعار این اثر را جان اَدینگتون سیموندز در اثرش، شراب، زنان و ترانه (۱۸۸۴)، ترجمه کرد. این مجموعه همچنین مشتمل بر دو متن کامل بازماندۀ نمایش های تعزیۀ مسیح از قرون وسطاست ـ یکی همراه با موسیقی و یکی بدون موسیقی.

پیشنهاد کاربران

بپرس