گولاگ

از سال ۱۹۲۹ میلادی تا ۱۹۵۳ حدود ۱۴ میلیون نفر از مردم روسیه محکوم به کار اجباری شدند که بعدها نیز حدود ۶ الی ۷ میلیون اضافه شد. ساکنین سالیانه این اردوگاه ها بین ۵۱۰٬۳۰۷ ( سال ۱۹۳۴ میلادی ) تا ۱٬۷۲۷٬۹۷۰ ( سال ۱۹۵۳ میلادی ) متغیر بوده است. اکثر این افراد در اصل بی گناه بودند یا خطایی جزئی داشتند. در آن زمان هر مخالفتی با حزب سرخ حاکمه، حکم اعدام داشت. گاه توطئه خبرچینی علیه افراد یا اخبار غلط همسایه ها یا حتی غیبت غیر موجه از کار یا خطای جزئی آماری در شمارش اجناس یا گفتن یک جک ضد کمونیستی حکم اعزام به گولاگ را داشت.
در شب ۲۴ فوریه سال ۱۹۵۶ میلادی، درجلسه کنگره بیستم حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی، خروشچف در یک سخنرانی محرمانه در یک گزارش چهار ساعته جنایات استالین را آشکارا محکوم نمود و وجود گولاگ ها را مایه شرم و نهایت بی رحمی خواند. بعد از آن، آزادی و رجوع بازماندگان گولاگ ها به جامعه و موقعیت قبلی مهیا شد.
اتحادیه حمایت از زندانیان سیاسی کره جنوبی در سال ۲۰۰۹ با استناد به شهادت زندانیان آزاد شده و نگهبانان، وجود گولاگ را در کره شمالی تأیید کرد. حداقل ۲۰۰ هزار زندانی سیاسی در این اردوگاه های کار اجباری وجود دارد.
• ساخت کانال دریای سفید - بالتیک سال ۱۹۳۱–۱۹۳۳
• ساخت کانال بزرگ بیابان قره قوم ترکمنستان بطول تقریبی ۸۰۰ کیلومتر که فاز اول در سال های ۵۹–۱۹۵۴ به طول ۴۰۰ کیلومتر بدست زندانیان گولاگ اجرا گردید.
• جاده و راهسازی در باتلاق های تایگا و سیبری بطول ۲۰۰۰ کیلومتر
• استخراج معادن زغال سنگ و اورانیوم
• راه آهن سراسری اتحاد شوروی
• متروی مسکو
• پناهگاه های زیرزمینی
• تأسیس و راه اندازی کلخوزها ( مزارع شوراها )