آن توئی کور و توئی لوچ و توئی کوچ و بلوچ
آن توئی گول و توئی دول و توئی پایت لنگ.
خطیری ( از لغت فرس ).
از قاضی احمد به ادب کردن آن گول نوبت به دگر ماند و دگر ماند و دگر ماند.
سوزنی.
غوره ها را که بیارائید غول پخته پندارد کسی که هست گول.
مولوی.
آن زنی میخواست تا با مول خودجمع گردد پیش شوی گول خود.
مولوی.
گوئی که بفهم از من آن را که توان فهمیدبر گول چنین خود را نادان نتوان کردن.
حیاتی گیلانی ( از بهار عجم ).
احمق مائق ؛ گول بیهوش.( منتهی الارب ). اَخرَق ؛ گول و نادان در کار. اَرعَن ؛مرد گول زود سخن فروهشته گوش. اِستِغباء؛ گول شمردن کسی را. اِستِعاش ؛ گول شمردن کسی را. اَضوَط؛ مرد گول و خرد زنخ و کژ زنخ. اءَعثی ̍؛ مرد گول گرانجان. اِهفاء؛ مرد گول بی خرد. اَولَق ؛ مرد گول. خَجّاجَه ؛ مرد گول نادان. خَضاض ؛ مرد گول. خُبتُل ؛ مرد گول و شتاب زده که اقدام کند بر مکروه مردم. خَلباء؛ زن گول. خَلبَن ؛ زن گول. دائق ، مائق ؛ سخت گول. داق ، دَوق ، دَواقِة، دَوَی ؛ مرد گول و ملازم جای خود. ظَیاءَة؛ مردگول. عُسقُد؛ گول. عَنفَک ؛ گول از مرد و زن. غَثیثَة؛ گول بی خیر. فَدِش ؛ مرد گول و نادان در کار. قَشَع؛ گول بدان جهت که عقل او از وی واشده و دور و پراکنده گردید. لُعبَة؛ گول بی خرد که بدان فسوس کنند و بازی بازند. مُجَع؛ گول که چون نشیند برنخیزد. مِعزال ؛مرد سست و گول. هُنَّباء؛ زن گول و نادان که در کار زیرکی و استادی کردن نتواند. هَبَنَّق. گول کوتاه بالا.هبنک ، هَوف ؛ مرد تهی بی خیر و گول و بددل. هَوک ؛ گول با اندکی زیرکی. ( منتهی الارب ). || لوچ. ( لغت فرس اسدی ) : بیشتر بخوانید ...