گوشوله

لغت نامه دهخدا

گوشوله. [ گ َ / گُو ل َ / ل ِ ] ( اِ مرکب ) در تداول مردم گناباد خراسان پارگین حمام است و ظاهراً مرکب از «گو» به معنی گودال و «شوله » است و برهان قاطع شوله را بمعنی جایی که پلیدیها در آن افکنند و خاکروبه و خلاشه در آن ریزند آورده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس