گوشورون

لغت نامه دهخدا

گوشورون. [ گوش ْ وَ ] ( اِخ ) فرشته ای که پرستاری جانوران سودمند با اوست. این کلمه از اوستایی گئوش اورون گرفته شده است. ( از فرهنگ ایران باستان ج 1 ص 323 ). رجوع به گئوش اورون شود.

فرهنگ فارسی

در آیین زردشتی ایزد نگهبان چارپایان موکل به روز گوش ( روز چهاردهم هر ماه شمسی ) .

پیشنهاد کاربران

یه سریا میگن ایزدبانوی چهارپایان!! ولی توی گاهان زرتشت یسنه 28 بند اول اصلا چنین معنی نمیخونه!! زرتشت توی اوستا اینجا میگه که: بشود با کردار های اشه ( درست ) و با همه خرد و منش نیک "گوشونورون" را خشنود
...
[مشاهده متن کامل]
کنم. شما برای خشنودی "نگهبان چهارپایان" نیازی به این همه چیز ندارید! توی پا نوشت دکتر ابراهیمپور داوود این کلمه رو روان آفرینش معنی کرده که اونم خیلی گویا نیست ولی باز منطقی تر از ایزدبانوی چهارپایان هست

گوش اورون یعنی توجه و گوش جان سپردن به موضوعی یا سراپا گوش شدن و روان شنوا داشتن
بسیاری از موضوعات را باید با گوش روان شنید تا فهمید
تا گوش شنوا و روان بیدار نباشد نمیتوان فهمید بی زبانان و زبان بستگان چه میگویند و ازین روی است که گوشورون نگهبان و نگهدار چارپایان است
...
[مشاهده متن کامل]

گوش اورون در پهلوی به نوشین روان و انوشه روان دگرگون گشته چون نیوشیدن همان شنیدن و متوجه شدن است و نیوشا=شنوا

گوش یا گوشورون یا گئوش یا سیاگالش یا گئو از نام های ایزدبانوی نگهبان چارپایان است.
چهاردهمین روز هر ماه در گاهشماری پارسی گوش است.

بپرس