گوشت خفاش، منبع غذایی انسانی در کرانه اقیانوس آرام و جنوب شرق آسیا محسوب می شود. گوشت خفاش در مقادیر مختلفی در سیشل، اندونزی، ویتنام، گوام، چین و برخی دیگر از کشورها و فرهنگ های حاشیه آسیا و اقیانوس آرام مصرف می شود. در گوام، گوشت خفاش میوه خوار ماریانا، غذایی لذیذ محسوب می شود و گونه ای از خفاش بنام روباه پرنده به دلیل شکار در آن منطقه در معرض خطر انقراض قرار گرفته است. خفاش علاوه بر اینکه به عنوان منبع غذایی انسان ها شکار می شود، برای استفاده از پوست آنها نیز شکار می شوند. تکنیک های شکار خفاش شامل استفاده کردن از تور و با اسلحه است.
... [مشاهده متن کامل]
در گذشته در مناطقی از اروپا و خاورمیانه، گوشت خفاش به میزان کمتری مورد تغذیه قرار می گرفت. گوشت خفاش همچنان در بخش هایی از آفریقا نیز خورده می شوند.
در کتاب ( 1999 ) The Oxan Companion to Food چنین نگاشته شده است که بو و طعم گوشت خفاش میوه خوار ماریانا مانند گوشت مرغ است و اینکه آنها «حیوانات تمیز و منحصر به فردی هستند که روی میوه زندگی می کنند». گوشت خفاش در چند حالت تهیه می شود، مانند کباب کردن، کباب پز کردن، سرخ کردن، پختن در خورش یا مخلوط کردن با سیب زمینی. در روش سرخ کردن، کل خفاش ممکن است پخته و مصرف شود. گوشت خفاش چربی کم و پروتئین بالایی دارد.
در حین پخت وپز، گوشت خفاش ممکن است بوی قوی همچون بوی ادرار منتشر کند. این بو را می توان با اضافه کردن سیر، پیاز، فلفل، فلفل قرمز یا آبجو هنگام پخت وپز کاهش داد.
در سفر لاویان تورات ( ۱۱. ۱۳–۱۹ ) ، یهودیان از خوردن گوشت خفاش منع شده اند.
گوشت خفاش در دوران باستان نیز مورد استفاده قرار می گرفته است. نویسنده کلاسیک، استرابون در کتاب جغرافیای خویش، از تعداد بسیار زیادی خفاش که توسط مردم شهر بورسیپا در عراق امروزی، شکار شده و به شکل سالاد مورد استفاده قرار می گرفته است، یاد کرده است. در قرن ۱۶ میلادی، طبیعت شناس ایتالیایی، اولیس آلدرواندی، در کتاب خود با نام Ornitologia به گوشت خفاش اشاره کرده و آن را گوشت سفید، قابل خوردن و دارای طعمی لذیذ دانسته است.
مصرف گوشت خفاش در اروپا به ندرت اتفاق می افتد، نه تنها به دلیل کمبود خفاش، بلکه به دلیل اندازه خفاش های اروپایی، که بسیار کوچک هستند.
اشاره شده است که در گذشته در سنت دهقانان کاستوززا ( در استان ویچنزا، ایتالیا ) تغذیه خفاش وجود داشته است. خفاشهای مذکور از نوع خفاش نعل بینی بوده اند، که اشاره شده است که طعم لذیذی داشته و قابل خوردن هستند. پس از جنگ جهانی دوم، خفاش های غارهای کاستوززا به دلیل شکار بی رحمانه ای که بومیان از آنها می کردند، تقریباً منقرض شدند. بومیان برای جذب و شکار آنها از انگورهای خوش طعم و بو استفاده می کردند. گزارش شده است که در سال ۱۹۵۹ «در نقاطی ، به عنوان مثال در مناطق لیگوریا و ونتو، خفاش ها به عنوان غذا استفاده می شدند. » بر اساس قانون شماره ۱۵۷/۱۹۹۲ ایتالیا خفاشها جزء «گونه های محافظت شده مخصوص» محسوب می شوند و مجازات کشتن، اسارت یا شکار آنها از دو تا هشت ماه زندان یا جریمه از ۷۷۴ تا ۲۰۶۵ یورو مجازات می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
در گذشته در مناطقی از اروپا و خاورمیانه، گوشت خفاش به میزان کمتری مورد تغذیه قرار می گرفت. گوشت خفاش همچنان در بخش هایی از آفریقا نیز خورده می شوند.
در کتاب ( 1999 ) The Oxan Companion to Food چنین نگاشته شده است که بو و طعم گوشت خفاش میوه خوار ماریانا مانند گوشت مرغ است و اینکه آنها «حیوانات تمیز و منحصر به فردی هستند که روی میوه زندگی می کنند». گوشت خفاش در چند حالت تهیه می شود، مانند کباب کردن، کباب پز کردن، سرخ کردن، پختن در خورش یا مخلوط کردن با سیب زمینی. در روش سرخ کردن، کل خفاش ممکن است پخته و مصرف شود. گوشت خفاش چربی کم و پروتئین بالایی دارد.
در حین پخت وپز، گوشت خفاش ممکن است بوی قوی همچون بوی ادرار منتشر کند. این بو را می توان با اضافه کردن سیر، پیاز، فلفل، فلفل قرمز یا آبجو هنگام پخت وپز کاهش داد.
در سفر لاویان تورات ( ۱۱. ۱۳–۱۹ ) ، یهودیان از خوردن گوشت خفاش منع شده اند.
گوشت خفاش در دوران باستان نیز مورد استفاده قرار می گرفته است. نویسنده کلاسیک، استرابون در کتاب جغرافیای خویش، از تعداد بسیار زیادی خفاش که توسط مردم شهر بورسیپا در عراق امروزی، شکار شده و به شکل سالاد مورد استفاده قرار می گرفته است، یاد کرده است. در قرن ۱۶ میلادی، طبیعت شناس ایتالیایی، اولیس آلدرواندی، در کتاب خود با نام Ornitologia به گوشت خفاش اشاره کرده و آن را گوشت سفید، قابل خوردن و دارای طعمی لذیذ دانسته است.
مصرف گوشت خفاش در اروپا به ندرت اتفاق می افتد، نه تنها به دلیل کمبود خفاش، بلکه به دلیل اندازه خفاش های اروپایی، که بسیار کوچک هستند.
اشاره شده است که در گذشته در سنت دهقانان کاستوززا ( در استان ویچنزا، ایتالیا ) تغذیه خفاش وجود داشته است. خفاشهای مذکور از نوع خفاش نعل بینی بوده اند، که اشاره شده است که طعم لذیذی داشته و قابل خوردن هستند. پس از جنگ جهانی دوم، خفاش های غارهای کاستوززا به دلیل شکار بی رحمانه ای که بومیان از آنها می کردند، تقریباً منقرض شدند. بومیان برای جذب و شکار آنها از انگورهای خوش طعم و بو استفاده می کردند. گزارش شده است که در سال ۱۹۵۹ «در نقاطی ، به عنوان مثال در مناطق لیگوریا و ونتو، خفاش ها به عنوان غذا استفاده می شدند. » بر اساس قانون شماره ۱۵۷/۱۹۹۲ ایتالیا خفاشها جزء «گونه های محافظت شده مخصوص» محسوب می شوند و مجازات کشتن، اسارت یا شکار آنها از دو تا هشت ماه زندان یا جریمه از ۷۷۴ تا ۲۰۶۵ یورو مجازات می باشد.
